Sevgi haqida fikrim doim o'zgarib kelgan...

U birinchi martta "SEVAMAN" deganda sevgi bu MEHR ETIBOR dedim.
Uni mehr etibori faqat va faqat menda bo'lishini hohladim.
Sevgi bu RASHK dedim.
Vaqtlar o'tib uzoqlashdik dunyo ko'zimga tor bo'ldi.
Uni har nafasda sog'indim demak sevgi SOG'INCH ekan dedim.
U qaytdi va man yana oldingidek bahtli edim.
Sevgi bu mening BAXTIM ekan.
Uni ko'rmasam, ovozini eshitmasam turolmasdm, sevgi bu HAYOTIM ekan.
Uni boshqasi bilan ko'rdim, xiyonat azobini tortdim, sevgi XIYONAT ekan dedim.
Uni ko'rishga ko'zim yo'q, mehr o'rnini nafrat egalladi sevgi NAFRAT ekan.
Vaqtlar o'tib o'tkinchi tuyg'ular unutilarkan.
Demak sevgi aslida shunchaki XAYOL ekan...