დამაბრუნეთ სახლში სადაც სიცოცხლეა,

სადაც მუდამ სიყვარული ხარობს,
დამაბრუნე უკან ისევ მე შენს გულში,
იქ ჩემს გარდა მჯერა არვინ სახლობს...
დამაბრუნეთ მე ისევ იქ იმ წარსულში,
საიდანაც წამოვედი მარტო,
დავიღალე მე უშენოდ მიჭირს სუნთქვა,
თუ გიპოვე მერე აღარ დაგთმობ...
იქ შვილების ერთად ყოფნით გამახარეთ,
იქ დედა მყავს დარჩენილი მარტო,
დამაბრუნეთ სამშობლოში თორემ მიწა
მუჭა_მუჭა გაგვიყიდეს ხალხო..
დამიბრუნეთ მე ის წლები დაკარგული,
უთქვენოდ რომ გავატარე ვნანობ,
ცრემლების ზღვა სიყვარულით ამოაშრეთ,
თორემ უკვე ვიძირები ვატყობ..
დამაბრუნეთ წინაპრები მეძახიან,
საფლავები დარჩენილა მარტო,
დამაბრუნე სანამ გადამეჩვევიან,
არ მინდა რომ ვთქვა ნეტავი რატომ?
ახლა იქნებ გვიანია ყველაფერი,
გაზაფხულის მზის სხივიც ვერ მათბობს,
დამიძახეთ მერე რა თუ შორს ვარ თქვენგან,
დავბრუნდები სამშობლოს არ დავთმობ....
ნათია გილაშვილი