ვინა სთქვა, რომ ნებით დავტოვე შვილები,

ან უცხო მიწაზე ცხოვრება მინდოდა,
უჩემოდ არიან თითქმის დაზრდილები,
რამდენჯერ სიმწრისგან ცრემლები მცვიოდა.
ვინა სთქვა, არ მიყვარს მე ჩემი მამული,
მისი ცა ფირუზი,ზურმუხტი მთა-ბარი,
მე მასზე უზომოდ ვარ შეყვარებული,
ეს არის ყველაზე,ყველაზე მთავარი.
ვინა სთქვა, რომ სხვისი მიწა მირჩევნია,
ჩემს მიწას მადლიანს,პატარა სამოთხეს,
სულს ხომ მონატრების კვალი ამჩნევია,
რამდენჯერ ტირილით გული მოვიოხე.
დაფიქრდით, ნუ მატკენთ გულს ისეც მტკივა და
ნუ მეტყვით,რომ ნებით დავტოვე შვილები,
ვფიცავარ, ცრემლები ღვარ-ღვარად მდიოდა,
როცა მაცილებდნენ ჭრელ-ჭრულა მინდვრები.
ვინა სთქვა,მითხარით,რომ ბედნიერი ვარ,
სამშობლოს არ ვნატრობ,რაიმე მახარებს,
ამდენი დარდისგან დაღლილი დავდივარ,
მე ჩემი ქვეყანა მტკივა და მადარდებს.
ვინა სთქვა, ეს იძულებითი არ იყო,
არ მცივა, ან მათბობს სხვა ქვეყნის ივლისი,
ნეტავი ასეთი შორს მაინც არ იყოს,
ამ სალერნოდან , ის ჩემი ქუთაისი .