აქ გურიაში

აქ,გურიაში მე ვიბადები ყოველდღე,ახალ სიცოცხლეს ვიძენ!ამ მთვარესავით რომ ვიბადრები და ამ მზესავით სიცოცხლე ვიგრძენ!
აქ,გურიაში ჩემი გულია,გონება,სული,იმედი,რწმენა!გულზე ქარიშხალს გადაუვლია სიყვარულისას!მე ხომ აქ ენა
ამოვიდგი და მას შემდეგ ასე,აქ გურიაში მოვდივარ მარად!გურული ვარ და მას დავემსგავსე!აქ მიცხოვრია,სამოთხის კარად.
აქ,გურიაში ცხრა სიცოცხლე მაქვს და არცერთი არ დამიხარჯია!აქ,ქარსაც ვგავარ,მოვარდნილ ზენას.სიყვარულისთვის არავის სჯიან!
აქ,გურიაში სიყვარულისგან,ლოთივით,მუდამ ისე ვარ მთვრალი!არ დავიღლები სიარულისგან,მუხლზეც ვიარო თუნდაც!ზამთარი!
აქ გურიაში გაზაფხულია!გაზაფხული ხომ აქედან მოდის?!აქ,სამოთხეა და ღმერთს უვლია.სიხარული ვარ ასე სად,როდის?!
აქ,გურიაში მე დავიბადე!ჩემი აკვანი ხომ აქ დაირწა?!მე სოფლელი ვარ ბატონო აგერ!აქ არის ჩემი მტკაველი მიწა..
აქ,გურიაში მე ვარ მდიდარი ჩემი გურიით და ჩემი ხალხით!რომ დავეჭიდო,ამ მთას ვზიდავდი!ამ ცას ვზიდავდი ამ ფრთებით ახლით!
აქ,გურიაში ხომ, მამაჩემის,ბებიათ,ბაბუთ საფლავი არის!საფლავის ქვაზე ჩემი ტუჩების კვალია,ცრემლის ყვავილი ჰყვავის..
აქ,გურიაში ჩემი ერკეთი,ჩემი ჯვარია იმ სამი ცაცხვით!არსად არ არის სხვაგან ეგეთი!მეც ჩემი სოფლის ნისლი ჩამაცვით.
აქ,გურიაში ჩემი სუნთქვაა ბახმაროს მთებით და ზღვის ხმაურით!ცა სარკესავით ისე სუბთაა..აქ,ამაყი ვარ ჩოხატაურით!
აქ,გურიაში მარტი გადელდა..გაზაფხულივით მივეახლები!აქ,გურიაში დავიბადე და ბოლოს კი,აქვე დავიმარხები!
აქ,გურიაში საქართველოა!მეც ერთი წვეთი საქართველო ვარ!ცხრა სიცოცხლე მაქვს და ცხრაჯერ მოვალ!ვაზის ცრემლივით,უკვდავი მოვალ!
მამუკა უნგიაძე