მე ვენაცვალე ჩემ გიჟ პოეტებს

მე ვენაცვალე ჩემს"გიჟ_პოეტებს"ჭირიმე დიად"შეშლილ"პოეტის!ლექსით ავსებენ როგორც მოედნებს,სიცოცხლეს!ლექსი მიყვარს მომენტის!
წუთში მოსული მიყვარს ლექსები,ამოხეთქილი ვულკანი,ლავა!ისეთი,სულს რომ დაესესხები,უკვდავებაში წუთში გადავა!
ლექსებს კიარა,სიცოცხლეს სწერენ!სიკვდილს აპობენ ლექსით მეხივით!ერთხელ თუ მოვკვდით,რა მოხდა მერე?!უჰ,ხომ აღვდგებით მერე ღმერთივით?!
ძნელად თუ ნახავ პოეტს სიმდიდრით!ყველა პოეტი სევდიანია!მიყვარს პოეტი მცირე სიდიდით,ლექსს რომ გული და სული გარია.
მუხლსაც მოვუდრეკ პოეტ_სიცოცხლეს!პატივსაცემად მუხლზე დავდგები!პოეტი მხოლოდ ლექსით იცოცხლებს!მიართვით პოეტს ლექსის ვარდები!
ლექსი სენია უკურნებელი!
ვერ ჰკურნავ ლექსი თუ დაგემართა!ცხრა სიცოცხლეა, უფრთო ვნებები.ვეღარ მოიშლი თუ დაგენათლა.
ლექსი მეფეა დროს და მომენტის.ლექსი სიცოცხლე,რომ ღირს ყურება!მე ვენაცვალე ჩემ გიჟ პოეტებს,ლექსი რომ სჭირთ და არ იკურნება.
მამუკა უნგიაძე