ЎЛИМДАН КЕЙИН БОРИБ ТУРАДИГАН САВОБЛАР ....

----
Ибн Можа Абу Ҳурайрадан Росулуллоҳ С.А.В. шундай деганларини ривоят қилади:
«إِنَّ مِمَّا يَلْحَقُ الْمُؤْمِنَ مِنْ عَمَلِهِ وَحَسَنَاتِهِ بَعْدَ مَوْتِهِ: عِلْمًا عَلَّمَهُ وَنَشَرَهُ، وَوَلَدًا صَالِحًا تَرَكَهُ، وَمُصْحَفًا وَرَّثَهُ، أَوْ مَسْجِدًا بَنَاهُ، أَوْ بَيْتًا لابْنِ السَّبِيلِ بَنَاهُ، أَوْ نَهْرًا أَجْرَاهُ، أَوْ صَدَقَةً أَخْرَجَهَا مِنْ مَالِهِ فِي صِحَّتِهِ وَحَيَاتِهِ يَلْحَقُهُ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهِ»
«Албатта мўминнинг қуйидаги ҳасанот ва амаллари ўлгандан кейин унга эргашади: Ўргатган ва тарқатган илми, ўзидан кейин қолдирган солиҳ фарзанди, мерос қилиб қолдирган Қуръони, қурган масжиди, мусофирлар учун қурган мусофирхонаси, оқизиб қўйган анҳори, соғлик ва тириклик вақтида қилган садақаси. Мўмин ўлгандан кейин булар(нинг савоби) унга бориб туради».
Аҳмад ва Табароний Абу Умомадан шундай деганлигини ривоят қилади: Росулуллоҳ С.А.В.ни
«أَرْبَعٌ تَجْرِي عَلَيْهِمْ أُجُورُهُمْ بَعْدَ الْمَوْتِ: رَجُلٌ مَاتَ مُرَابِطًا فِي سَبِيلِ اللَّهِ، وَرَجُلٌ عَلَّمَ عِلْمًا فَأَجْرُهُ يَجْرِي عَلَيْهِ مَا عَمِلَ بِهِ، وَرَجُلٌ أَجْرَى صَدَقَةً فَأَجْرُهَا يَجْرِي عَلَيْهِ مَا جَرَتْ عَلَيْهِ، وَرَجُلٌ تَرَكَ وَلَدًا صَالِحًا يَدْعُو لَهُ»
«Тўрт киши борки, уларга савоби ўлгандан кейин ҳам бориб туради: Аллоҳнинг йўлини ҳимоя қилиб ўлган киши, илм ўргатган киши - модомики унга амал қилинаётган бўлса унинг савоби бориб туради. Садақаи жория қилган киши – модомики юриб турган бўлса унинг ажри бориб тураверади, ҳаққига дуо қилиб турадиган солиҳ фарзанд қолдирган киши», деганларини эшитдим.
Муслим Абу Ҳурайрадан Росулуллоҳ С.А.В. шундай деганларини ривоят қилади:
«إِذَا مَاتَ الإِنْسَانُ انْقَطَعَ عَنْهُ عَمَلُهُ إِلا مِنْ ثَلاثَةٍ: إِلا مِنْ صَدَقَةٍ جَارِيَةٍ، أَوْ عِلْمٍ يُنْتَفَعُ بِهِ، أَوْ وَلَدٍ صَالِحٍ يَدْعُو لَهُ»
«Агар инсон ўлса ундан амаллари узилади. Илло уч амали(нинг ажри бориб туради). Садақаи жория, фойдали илм, ҳаққига дуо қилиб турадиган солиҳ фарзанд».
Муслим Салмондан Росулуллоҳ С.А.В. шундай деганларини ривоят қилади:
«رِبَاطُ يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ خَيْرٌ مِنْ صِيَامِ شَهْرٍ وَقِيَامِهِ، وَإِنْ مَاتَ جَرَى عَلَيْهِ عَمَلُهُ الَّذِي كَانَ يَعْمَلُهُ، وَأُجْرِيَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ، وَأَمِنَ الْفَتَّانَ»
«Бир кеча кундуз (رِبَاطُ) рибот қилиш (яъни душман суқулиб кириши мумкин бўлган дарчаларда ҳимоя қилиб туриш) бир ой кундузи рўза тутиб, тунлари қоим бўлишдан яхшироқдир. Агар ўлса бунга амал қилаётганлар амалининг савоби бориб туради. Унга ризқи етказиб берилади, фитначилардан эса омонда бўлади».
Баззор ўз муснадида Анас ибн Моликдан қуйидаги ҳадисни ривоят қилади: Росулуллоҳ С.А.В.
«سَبْعٌ يَجْرِي للعَبْدِ أَجْرُهُنَّ وَهُوَ فِي قَبْرِهِ بَعْدَ مَوْتِهِ: مَنْ عَلَّمَ عِلْماً، أَوْ أَجْرَى نَهْراً، أَوْ حَفَرَ بِئْراً، أَوْ غَرَسَ نَخْلاً، أَوْ بَنَى مَسْجِداً، أَوْ وَرَّثَ مِصْحَفاً، أَوْ تَرَكَ وَلَداً يَسْتَغْفِرُ لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ»
«Банда ўлгандан сўнг қабрида ётганда етти амалнинг савоби унга бориб туради: Ким илм ўргатса, анҳор оқизиб қўйса, қудуқ қазиса, дарахт экса, масжид қурса, мусҳафни мерос қолдирса ёки ўлгандан сўнг унга истиғфор айтадиган фарзанд қолдирса», дедилар.