ღამემ დაიწყო ჩუმი წვალება, დღემ დაიხურა ფიქრის საბანი, დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება მორცხვად მზირალი იასამანი. ჩაშავებია ფერი ალუბლებს, ,ჩემი სამყაროს, ზეცაც ცისფერი, ესადაგება ზეცისფერ ღრუბლებს ტვალებიც გახდა ალუბლისფერი. გარდასული დრო ისე მაოცებს, მასში წარსულის ვძებნე ხატება დრო ჩემს სახეზე ითვლის ნაოჭებს, და ჩემი სული ესპეტაკება. და დარდი დროის კორიანტელი, მტვრად დასდებია დასტას გონების ჭაღარსა დროის ტეტრი ფანტელი. და თოვლის თეთრი მოგონებები, წლებს წაუღია,ოგონდაც დიდხანს შავ სიჩუმეში დაძრწის მშიერი, ვით გალას სული ჭყვიშის ნაპირას, უკიდეგანო თვალსაწიერში, წერს მესაფლავეს ,და ლურჯა ცხენებს. მერის და მაინც სულ აღარ სჯერა, რომ ტრფობისატვის ისევ აწამეს , ან დაარქმევენ? გენიოს მწერალს , ჩაიქირქილებს ,მეფური სულით, განა არ იცის ,კი იცის მგონი, როგორც ერტია ქვეყანა მტელი, ისე ერთია გალაქტიონი ღამემ დაიწყო ჩემი წვალება, ფიქრს დაახურა დარდის საბანი დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება, მიტოვებუ...Ещёღამემ დაიწყო ჩუმი წვალება, დღემ დაიხურა ფიქრის საბანი, დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება მორცხვად მზირალი იასამანი. ჩაშავებია ფერი ალუბლებს, ,ჩემი სამყაროს, ზეცაც ცისფერი, ესადაგება ზეცისფერ ღრუბლებს ტვალებიც გახდა ალუბლისფერი. გარდასული დრო ისე მაოცებს, მასში წარსულის ვძებნე ხატება დრო ჩემს სახეზე ითვლის ნაოჭებს, და ჩემი სული ესპეტაკება. და დარდი დროის კორიანტელი, მტვრად დასდებია დასტას გონების ჭაღარსა დროის ტეტრი ფანტელი. და თოვლის თეთრი მოგონებები, წლებს წაუღია,ოგონდაც დიდხანს შავ სიჩუმეში დაძრწის მშიერი, ვით გალას სული ჭყვიშის ნაპირას, უკიდეგანო თვალსაწიერში, წერს მესაფლავეს ,და ლურჯა ცხენებს. მერის და მაინც სულ აღარ სჯერა, რომ ტრფობისატვის ისევ აწამეს , ან დაარქმევენ? გენიოს მწერალს , ჩაიქირქილებს ,მეფური სულით, განა არ იცის ,კი იცის მგონი, როგორც ერტია ქვეყანა მტელი, ისე ერთია გალაქტიონი ღამემ დაიწყო ჩემი წვალება, ფიქრს დაახურა დარდის საბანი დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება, მიტოვებული იასამანი
Комментарии 5
დღემ დაიხურა ფიქრის საბანი,
დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება
მორცხვად მზირალი იასამანი.
ჩაშავებია ფერი ალუბლებს,
,ჩემი სამყაროს, ზეცაც ცისფერი,
ესადაგება ზეცისფერ ღრუბლებს
ტვალებიც გახდა ალუბლისფერი.
გარდასული დრო ისე მაოცებს,
მასში წარსულის ვძებნე ხატება
დრო ჩემს სახეზე ითვლის ნაოჭებს,
და ჩემი სული ესპეტაკება.
და დარდი დროის კორიანტელი,
მტვრად დასდებია დასტას გონების
ჭაღარსა დროის ტეტრი ფანტელი.
და თოვლის თეთრი მოგონებები,
წლებს წაუღია,ოგონდაც დიდხანს
შავ სიჩუმეში დაძრწის მშიერი,
ვით გალას სული ჭყვიშის ნაპირას,
უკიდეგანო თვალსაწიერში,
წერს მესაფლავეს ,და ლურჯა ცხენებს.
მერის და მაინც სულ აღარ სჯერა,
რომ ტრფობისატვის ისევ აწამეს ,
ან დაარქმევენ? გენიოს მწერალს ,
ჩაიქირქილებს ,მეფური სულით,
განა არ იცის ,კი იცის მგონი,
როგორც ერტია ქვეყანა მტელი,
ისე ერთია გალაქტიონი
ღამემ დაიწყო ჩემი წვალება,
ფიქრს დაახურა დარდის საბანი
დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება,
მიტოვებუ...Ещёღამემ დაიწყო ჩუმი წვალება,
დღემ დაიხურა ფიქრის საბანი,
დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება
მორცხვად მზირალი იასამანი.
ჩაშავებია ფერი ალუბლებს,
,ჩემი სამყაროს, ზეცაც ცისფერი,
ესადაგება ზეცისფერ ღრუბლებს
ტვალებიც გახდა ალუბლისფერი.
გარდასული დრო ისე მაოცებს,
მასში წარსულის ვძებნე ხატება
დრო ჩემს სახეზე ითვლის ნაოჭებს,
და ჩემი სული ესპეტაკება.
და დარდი დროის კორიანტელი,
მტვრად დასდებია დასტას გონების
ჭაღარსა დროის ტეტრი ფანტელი.
და თოვლის თეთრი მოგონებები,
წლებს წაუღია,ოგონდაც დიდხანს
შავ სიჩუმეში დაძრწის მშიერი,
ვით გალას სული ჭყვიშის ნაპირას,
უკიდეგანო თვალსაწიერში,
წერს მესაფლავეს ,და ლურჯა ცხენებს.
მერის და მაინც სულ აღარ სჯერა,
რომ ტრფობისატვის ისევ აწამეს ,
ან დაარქმევენ? გენიოს მწერალს ,
ჩაიქირქილებს ,მეფური სულით,
განა არ იცის ,კი იცის მგონი,
როგორც ერტია ქვეყანა მტელი,
ისე ერთია გალაქტიონი
ღამემ დაიწყო ჩემი წვალება,
ფიქრს დაახურა დარდის საბანი
დახშულ სარკმელთან მეტრფიალება,
მიტოვებული იასამანი