"ლამფა არ ჩააქრო ბებო ,

ოდნავ ჩაუწიე მხოლოდ ,
ღამის მეშინია - რა ვქნა ,
ისევ კოშმარებთან ვომობ ….
ისევ ცუდ სიზმრებთან მიწევს ,
ბრძოლა , ამბოხი და ჯახი ,
ზურგზე მომეხუტე ბებო ,
მადლით გამინათე სახლი ….
ზღაპარს ხომ მიამბობ ბებო ?
გუშინ სად გავჩერდით გახსოვს ?
მიდი , გააგრძელე თხრობა ,
სანამ კაკლის ხეებს ათოვს …
დილით არ გაბედო წასვლა ,
ჩუმად არ მიხურო კარი ,
ჩემთან იყავი და დარჩი ,
ცხრა მთას გადავდენოთ ქარი …
იცი რა მითხარი ბებო ?
ჭინკებს როგორ უდგათ სული ?!
მართლა იპარავენ ბავშვებს ?
მართლა ათასი აქვთ ყური ?
დევებს ქორწილები არ აქვთ ?
ბუნაგს რით აწყობენ ტყეში ?
კრუხს რომ ქორი ართმევს წიწილს,
როგორ არ ნანობს და ხვნეშის ?!
მიდი , მომიყევი ბებო ,
იქნებ დამეძინოს მშვიდად ,
მინდა შენი სიტყვა გამყვეს ,
ლამაზ ოცნებად და ფიქრად …
მოდი , ვისაუბროთ ბევრი ,
წელში გადავტეხოთ ღამე ,
გინდა მე შევკერავ შენთვის
ლამაზ , სალტებიან კაბებს ….
ლამფა არ ჩააქრო ოღონდ ,
ოდნავ ჩაუწიე - ბები ,
ზურგში ჩამეხუტე ძლიერ ,
ხელზე მომიჭირე ხელი ….
რა ვქნა - მეშინია ღამის ….
შენი არ ყოფნის და ფიქრის ….
ჩუმად გახურული კარის
და გზის - უშენოდ რომ მიდის ….
ისევ კოშმარებთან ვომობ ,
ცუდი სიზმრებით მჭირს შეშლა,
ახლა შენთან მინდა - როოოგოოორ ,
შენი ტკბილი სიტყვით შველა !!!
ლამფა არ ჩავაქროთ - არა ,
ენთოს , ანათოს და მეტიც
თვალებს დავხუჭავ და გიგრძნობ ,
შენ ერთს - სულყველაფერს გეტყვი..."
ნ.ფაიქრიძე.