ეხლაც გრძნობ?..შენ ხომ ყოველთვის მგრძნობდი, შენ ხომ ყოველთვის შეიგრძნობდი ჩემს მონატრებას, ჩემს უსასრულო ტკივილს და სევდას... ეხლაც მგრძნობ?..თუ ხედავ იმას რასაც მე ვხედავ? ზღვას მოკამკამეს,მოჩურჩულე ჩემთან ტალღებს და მის ჰორიზონტს? ეხლაც გრძნობ? გესმის როგორ საუბრობს ჩემთან ნიავი, როგორ ჩურჩულებს ჩემთან ზღვის ნამი, როგორ მახსენებს შენს თავს ცისკარი... ეხლაც გრძნობ ტკივილი გულს როგორ სერავს? როგორ აკლია სულს შენთან შეხება, რომ მონატრების საზღვარს ვერ ვხედავ... ისევ მგრძნობ? შენ ხომ მითხარი რომ მუდამ მიგრძნობ, რომ ვერასოდეს შეეგუები უშენობას თუ კი შეიგრძნობ?.. მინდა იცოდე რომ უშენობა ჩემში არასდროს,არასდროს ითოვს...
მოხვალ როდესმე?.. მე ეს როდესმე დღეს მინდა იყოს, უკვე დაღლილი სხვა აღარაფერს აღარც რომ ვითხოვ, შენს მოსვლას ვითხოვ, როგორც მზის გულზე მდგარი მწყურვალი ერთ ყლუპ წყალს ითხოვს, შენს მოსვლას ვითხოვ, როგორც გვალვისგან ნახეთქი მიწა წვიმის წვეთს ითხოვს, საშველად გიხმობ, როგორც ღელვაში ტალღებთან მბრძოლი საშველად იხმობს, არც დაბრუნებას,არც დარჩენას შენგან არ ვითხოვ, მხოლოდ წუთს ვითხოვ... შენი ნახვის მხოლოდ წუთს ვითხოვ...
Комментарии 5