Предыдущая публикация
Բարձրացրու գլուխդ՝ զինվոր,
Բաց արա հոգնած կոպերդ,
Քո սխրանքն անմահ է,
Քո անունը մեր սրտերում։
Վեր կաց, եղբայր իմ, զանգերը չեն լռել,
Վեր կաց, եղբայր իմ, մեր երգը չենք գրել,
Կիսատ երգիդ նոր տող թելեմ,
Կիսատ զարկիք նոր զարկ ձուլեմ,
Ու քեզ տանեմ մեր սարերով,
Ու քեզ տանեմ մեր լեռներով,
Ցույց տամ երկինքը մեր, Մասիսը ալեհեր,
Տունը, հայրենի մեր տունը:
Ու քեզ տանեմ մեր սարերով,
Ու քեզ տանեմ մեր լեռներով,
Ցույց տամ երկինքը մեր, Մասիսը ալեհեր,
Տունը, հայրենի մեր տունը:
Следующая публикация
Комментарии 169
Գլուխը դրեց այդ սառը քարին,
Դեռ իր սիրածին համբույր չտված,
Հայրական տունը դեռ չշենացրած՝
Իր մոր աչքերը հավերժ թաց թողեց,
Սիրածի սրտում մի մեծ վիշտ թողեց։
Սուրբ հոր խրատը դեռ չհասկացած,
Հայրական սիրուց դեռ չկշտացած՝
Գրկեց այդ մի բուռ սև հողակույտը։
Կանգնել էր հայրը իր որդու կողքին,
ՈԻ անսովոր էր դիրքը իր որդու։
Չէ՞ որ տեսել էր մի հզոր արծիվ,
Տեսել էր հպարտ, հերոս զինվորի,
Տեսել էր վառվող, փայլող գալիքի։
Ու հիմա որդին պառկել էր անշարժ․
-Իսկ խոստումներդ ո՞վ կկատարի,
Տվածտ երդումն ո՞վ պիտի պահի։
վե՛ր կաց տեղիցդ, ո՛վ իմ քաջ զինվոր
Պապերիդ վրեժն ո՞վ պիտի լուծի։
Ես չեմ աղերսում, հրամայում եմ
վե՛ր կաց տեղիցդ, ո՛վ դու հայ զինվոր
Տնքացող վերքս ո՞վ պիտի բուժի։
Միթե՞ դու ել ես խռով մնալու,
Ինչպես Մասիսն է խռով մեզանից ․
Արդար չէ այդպես․
վեր կա՛ց տեղիցդ․
Իմ գերեզմանը դու պիտի փորես,
Այլ ոչ ես քոնը անզոր ձեռքերով․․․
Ու արցունքները, որ գլորվելով
Նոր հուն էին բացել հոր այտերին,
Լուռ գլորվում էին ու ընկնում էին
Հերոս որդու սառած ձեռ...ЕщёԴեռ չբոլորած իր քսան տարին՝
Գլուխը դրեց այդ սառը քարին,
Դեռ իր սիրածին համբույր չտված,
Հայրական տունը դեռ չշենացրած՝
Իր մոր աչքերը հավերժ թաց թողեց,
Սիրածի սրտում մի մեծ վիշտ թողեց։
Սուրբ հոր խրատը դեռ չհասկացած,
Հայրական սիրուց դեռ չկշտացած՝
Գրկեց այդ մի բուռ սև հողակույտը։
Կանգնել էր հայրը իր որդու կողքին,
ՈԻ անսովոր էր դիրքը իր որդու։
Չէ՞ որ տեսել էր մի հզոր արծիվ,
Տեսել էր հպարտ, հերոս զինվորի,
Տեսել էր վառվող, փայլող գալիքի։
Ու հիմա որդին պառկել էր անշարժ․
-Իսկ խոստումներդ ո՞վ կկատարի,
Տվածտ երդումն ո՞վ պիտի պահի։
վե՛ր կաց տեղիցդ, ո՛վ իմ քաջ զինվոր
Պապերիդ վրեժն ո՞վ պիտի լուծի։
Ես չեմ աղերսում, հրամայում եմ
վե՛ր կաց տեղիցդ, ո՛վ դու հայ զինվոր
Տնքացող վերքս ո՞վ պիտի բուժի։
Միթե՞ դու ել ես խռով մնալու,
Ինչպես Մասիսն է խռով մեզանից ․
Արդար չէ այդպես․
վեր կա՛ց տեղիցդ․
Իմ գերեզմանը դու պիտի փորես,
Այլ ոչ ես քոնը անզոր ձեռքերով․․․
Ու արցունքները, որ գլորվելով
Նոր հուն էին բացել հոր այտերին,
Լուռ գլորվում էին ու ընկնում էին
Հերոս որդու սառած ձեռքերին։
Բայց հեկեկացող հոր աչքերոմ
Մի հուր էր վառվում,
Արժանի որդու հերս ծնողի
Հպարտ աչքերում։
На сайте мадридского «Атлетико» 22-го февраля была размещена запись о
том, что в матчах против «Осасуны» и мадридского «Реала» команда Диего
Симеоне выступит с черными повязками на руках, в память о так называемой
азербайджанскими властями «резне в Ходжалу».
Данная информация произвела большой резонанс в Армении, где не будут
показаны ближайшие матчи «Атлетико». Сотни армян отправили письма
«Атлетико», призывая не политизировать футбол.