შენ, ზღვის ტალღა ხარ, უჩუმრად ღელავ...! ქარიშხალი ხარ – არ გინდა შველა...! შენ, გაზაფხულის ლამაზი დღე ხარ...! სიზმრად ქცეული, ნატვრის ხეც შენ ხარ...! ცისკრის ვარსკვლავი და დილის ქროლვა, შენ არვის გევხარ, შენ, მხოლოდ შენ ხარ..
მოგნატრებია ოდესმე ტირილი? ოდესმე ცრემლი მოგნატრებია? თუ გყვარებია ოდესმე ვინმე? ვისიმე ჯავრი თუ გქონებია? ღამე მთვარესთან გითენებია? წვიმაში თმა თუ დაგსველებია? ზღვასთან ბაასი თუ გყვარებია? თვალი ცრემლით დაგსველებია? ალბათ დამთვრალხარ წითელი ღვინით? ალბათ სიმღერაც მოგძალებია? თუ გაწოლილხარ ოდესმე თოვლში? თოვლში ყვავილი თუ გიძებნია? თუ გიცინია აცრემლებამდე? გულდაწყვეტილს თუ გაგღვიძებია? რა ბედნიერი ყოფილხარ მაშინ, ამდენი გრძნობა თუ შეგძლებია..
Комментарии 19
ოდესმე ცრემლი მოგნატრებია?
თუ გყვარებია ოდესმე ვინმე?
ვისიმე ჯავრი თუ გქონებია?
ღამე მთვარესთან გითენებია?
წვიმაში თმა თუ დაგსველებია?
ზღვასთან ბაასი თუ გყვარებია?
თვალი ცრემლით დაგსველებია?
ალბათ დამთვრალხარ წითელი ღვინით?
ალბათ სიმღერაც მოგძალებია?
თუ გაწოლილხარ ოდესმე თოვლში?
თოვლში ყვავილი თუ გიძებნია?
თუ გიცინია აცრემლებამდე?
გულდაწყვეტილს თუ გაგღვიძებია?
რა ბედნიერი ყოფილხარ მაშინ, ამდენი გრძნობა თუ შეგძლებია..
რომ მომენატრები ვიწყებ შენზე ფიქრებს.
<...Ещёხან მზეს ვეფერები, ხან ამ ცის ნაპირებს.
რომ მომენატრები უცებ მახსენდები
და ამ ჩემს ბაგეზე ღიმილს ვეღობები
ჩემთვის დავდივარ და როგორც გიჟი kaci
ვიცი არ მოხვალ და მაინც გელოდები.
რომ მომენატრები წვიმას ვეგებები,
შენ თუ კი არ მოხვალ წვეთებს შევეხები.
გარეთ დავდგები და ზეცას შემოვძახებ,
იცი მომენატრე წრფელი მონატრებით!
უკვე სხვა kaci ვარ... უფრო ლმობიერი....
უფრო ძლიერი და უფრო გონიერი.
თითქოს ახლა ვდგები ბედის გასავალზე
და შენ აგირჩიე ამ გზის გასაყარზე.
რომ მომენატრები, ბაღის კიდეს ვჯდები,
და ამ ჩემი ლექსის გადაკითხვით ვტკბები.
თითქოს აღარ მახსოვს,თითქოს დამავიწყდა,
გუშინ რომ გითხარი როგორ მიყვარდები.
რომ მომენატრები იცი რა მახარებს?
ქვეყნად არაფერი სულ, რომ არ მადარდებს.....
უნდა დავიჯერო მე ეს სიყვარული
მხოლოდ იმიტომ რომ შენს თავს მომანატრებს.
რომ მომენატრები ვიწყებ შენზე ფიქრებს.
ხან მზეს ვეფერები, ხან ამ ცის ნაპირებს.
რომ მომენატრები უცებ მახსენდები
და ამ ჩემს ბაგეზე ღიმილს ვეღობები
ჩემთვის დავდივარ და როგორც გიჟი kaci
ვიცი არ მოხვალ და მაინც გელოდები.
რომ მომენატრები წვიმას ვეგებები,
შენ თუ კი არ მოხვალ წვეთებს შევეხები.
გარეთ დავდგები და ზეცას შემოვძახებ,
იცი მომენატრე წრფელი მონატრებით!
უკვე სხვა kaci ვარ... უფრო ლმობიერი....
უფრო ძლიერი და უფრო გონიერი.
თითქოს ახლა ვდგები ბედის გასავალზე
და შენ აგირჩიე ამ გზის გასაყარზე.
რომ მომენატრები, ბაღის კიდეს ვჯდები,
და ამ ჩემი ლექსის გადაკითხვით ვტკბები.
თითქოს აღარ მახსოვს,თითქოს დამავიწყდა,
გუშინ რომ გითხარი როგორ მიყვარდები.
რომ მომენატრები იცი რა მახარებს?
ქვეყნად არაფერი სულ, რომ არ მადარდებს.....
უნდა დავიჯერო მე ეს სიყვარული
მხოლოდ იმიტომ რომ შენს თავს მომანატრებს.
Наверх