🌎🌐КОШОНАИ ШАХЛО🔰🔰🌹

Имруз Тоҷикистон мотам дорад. Кудаки бегунохе дар Русия аз тарафи як навраси касофат кушта шуд. Аз дируз ба худ намеоям. Худои мехрубон ба ягон модари дунё чунин рузро нишон надихад. Хайфи чонаки ширинаш. Шахлои Начмиддин Бузургмехр Баходур ДАР НИГОҲАМ ТОҶИКИСТОН КУШТА ШУД! Кӯдаке андар дабистон кушта шуд, Ғунча дар оғӯши бустон кушта шуд. Кӯдакеро кӯчаку танҳо мадон, Дар нигоҳам Тоҷикистон кушта шуд!

Тавбаи Насӯҳ Насӯҳ марде буд, ки ба занҳо шабоҳат дошт - садояш нозук, рӯяш бемӯй ва андомаш занона буд. Ӯ марди шаҳватпараст буд ва бо суиистифода аз зоҳири худ дар ҳаммоми занона кор мекард ва касе аз ҳолати аслии ӯ хабар надошт. Ӯ аз ин роҳ ҳам рӯзгорашро мегузаронд ва ҳам шаҳваташро қонеъ месохт. Гарчанде чандин бор ба ҳукми виҷдон тавба карда буд, аммо ҳар бор тавбаашро мешикаст. Ӯ даллоки ҳаммоми занона буд. Овозаи тозакорӣ ва чолокии ӯ ба гӯши ҳама расида буд ва занону духтарон, ҳамчунин мардони давлатманду ашрофзода дӯст медоштанд, ки маҳз ӯ онҳоро даллокӣ кунад, ҳатто пешакӣ аз ӯ вақт мегирифтанд. Рӯзе дар қасри шоҳ сухан аз ӯ ба миён омад. Духтари шоҳ ба ҳаммом рафт ва машғули оббозӣ шуд. Аз қазо, зевари гаронбаҳои духтари подшоҳ дар он ҳаммом гум шуд. Аз ин ҳодиса духтари подшоҳ ба хашм омад ва амр дод, ки ҳамаи коргаронро тафтиш кунанд, то шояд он зевари арзишманд пайдо шавад. Коргаронро яке пас аз дигаре кофтукоб карданд, то навбат ба Насӯҳ расид. Ӯ аз тарси расвоӣ ҳозир нашуд, ки тафтишаш кунанд. Ҳар сӯе, ки барои дастгирии ӯ мерафтанд, ӯ ба тарафи дигар мегурехт… Ин рафтори ӯ гумони дуздиро нисбат ба вай қавитар мекард, бинобар ин маъмурон барои дастгир карданаш бештар кӯшиш мекарданд. Насӯҳ низ ягона роҳи наҷотро дар ин дид, ки худро дар миёни хазинаи ҳаммом пинҳон кунад. Ноилоҷ ба даруни хазина даромад ва ҳамин ки дид маъмурон барои гирифтани ӯ ба хазина меоянд ва дигар кораш аз кор гузаштаасту наздик ба расво шудан аст, ба Худои Таоло рӯй овард ва бо ихлос тавба кард. Баданаш мисли бед меларзид, бо тамоми вуҷудаш ва бо дили шикаста гуфт: «Худовандо, гарчи борҳо тавбаамро шикастам, аммо туро ба мақоми Сатторият савганд, ин бор низ амали қабеҳамро бипӯшон, то аз ин пас гирди ҳеҷ гуноҳе нагардам». Насӯҳ аз таҳти дил тавбаи ҳақиқӣ кард. Ногоҳ аз беруни ҳаммом овозе баланд шуд, ки: «Даст аз ин бечора бардоред, зевар пайдо шуд!» Пас аз ӯ даст кашиданд. Насӯҳ хаста ва нолон шукри Худоро ба ҷо овард, аз хизмати духтари шоҳ рухсат гирифт ва ба хонаи худ рафт. Ӯ лутфу инояти Парвардигорро бо чашми худ дид. Аз ҳамин сабаб бар тавбааш устувор монд ва фавран аз он кор канора гирифт. Чанд рӯзе аз ғоиб шудани ӯ дар ҳаммом нагузашта буд, ки духтари шоҳ ӯро боз ба кор дар ҳаммоми занона даъват кард, аммо Насӯҳ ҷавоб дод, ки дастам захмӣ шудааст ва қодир ба даллокӣ ва мушту мол нестам, ва дигар ҳам нарафт. Ҳар миқдор моле, ки аз он кор ба даст оварда буд, дар роҳи Худо ба фақирон дод. Азбаски занони шаҳр аз ӯ дастбардор набуданд, дигар наметавонист дар он шаҳр бимонад ва аз тарафи дигар, наметавонист рози худро ба касе ошкор созад. Ноилоҷ аз шаҳр хориҷ шуд ва дар кӯҳе, ки чанд фарсанг дуртар аз он шаҳр буд, иқомат ихтиёр намуда, ба ибодати Худо машғул гардид. Шабе дар хоб дид, ки касе ба ӯ мегӯяд: «Эй Насӯҳ! Ту чӣ гуна тавба кардаӣ, дар ҳоле ки гӯшт ва пӯсти ту аз амали ҳаром рӯида шудааст? Ту бояд чунон тавба кунӣ, ки гӯштҳои ҳаром аз баданат бирезад». Ҳамин ки аз хоб бедор шуд, бо худ қарор гузошт, ки сангҳои сангин бардорад, то гӯштҳои ҳароми танаш об шаванд. Насӯҳ ин барномаро пайваста иҷро мекард, то рӯзе ҳангоми кор чашмаш ба гӯсфанде афтод, ки дар он кӯҳ мечарид. Аз ин ҳолат ба андеша фурӯ рафт, ки ин гӯсфанд аз куҷо омада ва моли кист? Ниҳоят бо худ андешид, ки ин гӯсфанд, албатта, аз назди чӯпоне гурехта ва ба ин ҷо омадааст, бояд ман онро нигоҳубин кунам, то соҳибаш пайдо шавад. Пас гӯсфандро гирифт ва нигоҳ дошт. Хулоса, гӯсфанд зоймон кард ва Насӯҳ аз шири он баҳраманд мешуд. Як рӯз корвоне, ки роҳро гум карда буд ва мардумаш аз ташнагӣ ба ҳалокат наздик шуда буданд, аз он ҷо гузаштанд. Ҳамин ки Насӯҳро диданд, аз ӯ об хостанд, аммо ӯ ба ҷойи об ба онҳо шир медод, ба тавре ки ҳамагӣ сер шуданд. Он гоҳ роҳи шаҳрро аз ӯ пурсиданд. Ӯ роҳи наздикеро ба онҳо нишон дод. Ҳангоми ҳаракат, ҳар яке аз онҳо ба Насӯҳ эҳсон кард. Насӯҳ дар он ҷо қалъае бино намуд, чоҳи обе кофт ва кам-кам дар он ҷо хонаҳо сохт ва шаҳракеро бунёд кард. Мардум аз ҳар ҷо ба он макон омада, сукунат ихтиёр намуданд ва ҳамагӣ ба ӯ бо чашми бузургӣ ва эҳтиром менигаристанд. Оҳиста-оҳиста овозаи некномӣ ва ҳусни тадбири ӯ ба гӯши подшоҳи он давр расид, ки падари ҳамон духтар буд. Подшоҳ аз шунидани ин хабар муштоқи дидори ӯ шуд ва амр дод, ки аз номи ӯ Насӯҳро ба дарбор даъват кунанд. Вақте даъвати шоҳ ба Насӯҳ расид, напазируфт ва гуфт: «Ман коре бо дарбори шоҳ надорам ва ҳоҷате ҳам нест», ва аз рафтан назди султон узр хост. Вақте маъмурон ин суханро ба подшоҳ расониданд, шоҳ бисёр тааҷҷуб кард ва гуфт: «Ҳол ки ӯ назди мо намеояд, мо меравем ӯро бубинем». Пас бо дарбориёнаш ба сӯи Насӯҳ ҳаракат кард. Ҳамин ки ба он макон расид, ба Азроил амр шуд, ки ҷони подшоҳро бигирад, пас подшоҳ дар ҳамон ҷо сакта кард ва фавтид. Насӯҳ чун огоҳ шуд, ки подшоҳ барои дидор ва мулоқоти ӯ омада буд, дар маросими ташйеи ӯ ширкат кард ва ҳамон ҷо монд, то подшоҳро ба хок супориданд. Азбаски подшоҳ писаре надошт, аркони давлат маслиҳат диданд, ки Насӯҳро ба тахти салтанат биншонанд. Ҳамин тавр карданд. Насӯҳ чун ба подшоҳӣ расид, басоти адолатро дар тамоми қаламрави мамлакати худ густаронид ва баъд бо ҳамон духтари подшоҳ издивоҷ кард. Вақте шаби зифофу тӯй фаро расид, ӯ дар боргоҳаш нишаста буд, ки ногаҳон шахсе ворид шуд ва гуфт: «Чанд сол пеш, гӯсфанди ман гум шуда буд ва акнун онро назди ту ёфтам. Моли маро ба ман баргардон». Насӯҳ гуфт: «Дуруст аст», ва амр дод, то гӯсфандро ба ӯ диҳанд. Он шахс гуфт: «Чун гӯсфанди маро нигаҳбонӣ кардаӣ, ҳар чӣ аз манфиатҳои он истифода кардаӣ, бар ту ҳалол аст, вале бояд он чи боқӣ мондааст, бо ман нисф кунӣ». Насӯҳ гуфт: «Дуруст аст», ва амр дод, то тамоми амволи манқул ва ғайриманқулро бо ӯ нисф кунанд. Он шахс гуфт: «Бидон, эй Насӯҳ, на ман чӯпон ҳастам ва на он гӯсфанд, балки мо ду фаришта ҳастем, ки барои озмоиши ту омада будем. Тамоми ин мулк ва неъмат подоши тавбаи ростин ва содиқонаи ту буд, бар ту ҳалол ва гуворо бод». Ва аз назараш ғайб зад. -------------- Мавлоно дар ин қисса мегӯяд, ки ҳар касе рӯҳ ва дилро пок мекунад ва ба Худо рӯ оварда, гуноҳро тарк мекунад, ӯ на танҳо худро наҷот медиҳад, балки зиндагӣ ва ояндаи худ ва дигаронро низ рӯшан месозад. t.me/azharzoveya

Рачабали Фаизуллоев ФАРЗАНДИ СЕЮМ ( қиссаи тарбияви) қисми 3 Баъзан шабҳо модари худораҳматиямро дар хоб мебинам. - Писарам туро дар зиндаги хуб парастори кардам.Ба умеде, ки дар айёми пири дасти моро гирифта нигоҳубин намои.Аммо ту ҳамроҳи занат чи кор карди? Падари пиратро парастори карда натавонисти. Ман агар зинда мебудам,ҳаргиз иҷозат намедодам ту чинин рафтор куни.Ҳоло ҳам вақт аст,дар дами пири падаратро хор накуну дуои падаратро гир,ки дар зиндаги рӯзҳои хубро бини,-маро дар хоб ҳушдор медод модари вафоткардаам. Аз хоб тарсида бедор мешудам.Руҳу арвоҳи модарам дар гӯр ҳам ором нест.Ҳарчи ҳам бошад, падарамро бояд аз хонаи пиронсолон рафта биёрам. Пагоҳи хоби шаб дидаамро ба ҳамсарам гуфтам. - Як умр ҳушу ёдат ба падару модарат ҳаст,барои ҳамин дар хобат модарат даромадааст.Садақа карда ба се- чор ҳамсоя тақсим кунем,ҳамааш нағз мешавад, аммо ман намехоҳам ту падаратро рафта аз хонаи парасторон биёри,- таъкид мекард ҳамсарам. Баъд аз ду рӯз аз хонаи пиронсолон хабар расид, ки падарам вафот кардааст.Вақте ба онҷо расидам,мудири хонаи парасторон маро ба кабинеташ дароварда гуфт: - Бародари азиз, ҳамдардии моро қабул кунед, падаратон шаб вафот кард.Муисафед пеш аз мурданаш ба мо таъкид карда гуфта буд, ки писарамро гӯед, ки маро дар қишлоқ бурда дар бари ду фарзанди дигарам гӯр кунанд. Васияти падарро ба ҷо оварда падарамро дар оромгоҳи зодгоҳаш ба хок супоридам.Мусибат ҳарчанд гарон буд, дигар чорае надоштам. Ҳамсарам аз рафтори ман хурсанд буд,аммо дар назди ман худашро ғамгин нишон медод. Вафот ёфтани падар қоматамро дар зиндаги шикаст.Аввал бо ҳамсарам руздармиён гап намезадам.Ҳатто бисёр вақт дар ошхонаҳо хӯрок хӯрда ба хона меомадам.Кудакон низ оҳиста- оҳиста меҳру муҳаббаташонро аз ман канданд.Ҳамсарам хонаи модараш рафта, онҳоро ҳамроҳаш мебурд ва рӯзҳо мегузашту ҳеҷ не ки ба хона биёяд.Чунин зиндаги маро водор кард, ки ба муҳоҷират рафта,ҳама ғаму ғуссаҳои зиндагиро фаромӯш кунам. Ду соли дароз дар яке аз корхонаҳои металлургии шаҳри Москва кор мекардам.Ба хотире ки кудакҳоям дар зиндаги азоб накашанд, ҳар моҳ ба онҳо маблағҳои пули мефиристодам. Инсон бесоҳиб мешудаст,аз ҳама хешу табори зан мемондаст.Вақте дар муҳоҷират будам,ҳамсарам маблағҳои фиристодаамро дар сару тани хеш сарф мекардааст.Ҳатто кӯдаконро дуруст нигоҳубин намекардааст.Ҳамаи инро пас аз муҳоҷират омадан ман аз забони ҳамсояҳо фаҳмидам. Ҳоло аз ҳамсарам ҷудо шудаам.Барои кӯдакон ҳар моҳ алимент месупорам. Худо ҳеҷ вақт инсонро ба зани бад гирифтор накунад.Зани бад умри инсонро хазон,зиндагиашро барбод месохтааст. Инро ман вақте фаҳмидем, ки падарамро аз даст додам!

Орзухои армони Муаллиф Шахлои Начмиддин 👈 Тирамоҳи деҳа бо бӯйи хазону дуди дегдонҳо оғоз шуд. Довуд, ки тоза донишгоҳи омӯзгориро хатм карда буд, дар мактаби деҳа ба бачаҳо дарс медод. Ҳар субҳ бо як ҷаҳон умед ба синфхона ворид мешуд, аммо шомгоҳон вақте ба ҳавлии танг бармегашт, дилашро ғусса мефишурд. Ду бародари калониаш зан гирифта буданд ва ҳавлӣ акнун ба як занбӯрхонаи серғалоғула мемонд. Ҷой барои нафас кашидан танг буд. ​Дар ин миён, Наргис духтари шӯху чашмсиёҳи ҳамсоя, ки тоза ба омӯзишгоҳи тиббӣ дохил шуда буд, дар дили Довуд шӯълае фурӯзон кард. Наргис барояш рамзи ҳаёти нав ва ояндаи дурахшон буд. Аммо волидони духтар шарти сахт гузоштанд: — Писарам, мо духтарро ба кӯча намепартоем. Ё дар ноҳия хона бихар, ё дар замини бобоият як кулба соз. Баъд Наргис аз они ту. ​Довуд шабҳо то саҳар дар лаби ҷӯйбор нишаста, ба осмони ситоразор нигоҳ мекард. Маоши омӯзгорӣ ҳатто барои харидани хишт кифоят намекард. Роҳ танҳо якто буд: Муҳоҷират. ​Пеш аз сафар онҳо дар паси боғи себ вохӯрданд. Наргис бо чашмони пуроб ба Довуд менигарист. — Натарс, Наргис, гуфт Довуд бо овози ларзон. Меравам, пул кор мекунам. Дар он замини бобоиям бароят қаср месозам. Хонае месозам, ки тирезаҳояш ба тарафи боғ кушода шаванд. Наргис. Ман мардам. Намехоҳам туро ба ҳавлии танге барам, ки келинҳо рӯзи дароз ба сари як кафлес ҷанҷол мекунанд. Ман ба ту қавл додам. Дар ҳамин ҷо, ӯ ба замини холии бобоияш ишора кард, хонае месозам, ки дар деҳа касе надошта бошад. Пешаш айвони калон месозам, ки тобистонҳо дар он ҷо чой хӯрем. Ман меравам, то туро хушбахт кунам. ​Наргис рӯмоли сафедашро ба даҳонаш фишурд, то садои гиряашро касе нашунавад. Ӯ намедонист, ки ин охирин лаҳзаест, ки дасти гарми Довудро ҳис мекунад. Падару модари Наргис ба умеди ҳамин қаср фотиҳа доданд. Довуд бо қалби лабрез аз ишқ ва ҷомадони пур аз нону орзу ба самти Челябинск парвоз кард. ​Челябинск бо сармои ҷонсӯзаш Довудро пешвоз гирифт. Ӯ дар сохтмон то дергоҳ кор мекард. Шаҳри бегона Довудро бо хунукии бераҳмонааш нафасгир мекард. Кор дар сохтмон сангин буд, аммо ӯ ҳар шом ба сурати Наргис дар телефонаш нигоҳ карда, хастагиро фаромӯш мекард. Он шаб ӯ дер аз кор баргашт. Дар гузаргоҳи танге се-чор ҷавони сархуш роҳашро гирифтанд. — Эй, "чёрный", куҷо меравӣ? гуфт яке бо лаҳни таҳқиромез. Довуд хост хомӯшона гузарад, аммо яке аз онҳо китфашро сахт тела дод. Таҳқир ба номус ва миллаташ хуни кӯҳистониро дар рагҳои Довуд ба ҷӯш овард. Ӯ омӯзгор буд, ҳалим буд, аммо таҳқирро намебардошт. Ҷанг сар шуд. Довуд танҳо буд, онҳо чор нафар. Дар лаҳзаи охирин, вақте яке бо корд ба ӯ ҳамла кард, Довуд бо як зарбаи сахт ӯро ба замин афтонд. Ҷавон дигар наҷунбид. Осмони Челябинск ба сари Довуд фурӯ рехт. Орзуҳои дар як сония хокистар шуданд. ​Додгоҳ кӯтоҳ ва бераҳм буд: Расонидани зарари вазнини ҷисмонӣ, ки боиси марг гаштааст. Ҳукм 13 соли зиндон. Дар маҳбас ҳаво набуд. Деворҳои бетонӣ гӯё ҳар рӯз ба ҳам наздиктар мешуданд. Довуд дар кунҷи камера нишаста, ба хатти охирини мактуби Наргис нигоҳ мекард: Довуд, дустат медорам,бо умеди дидори ширинат зиндаам.Тез биё. Дар маҳбас Довуд танҳо ба як чиз фикр мекард: Наргис ва он хонаи орзуҳояш. Шаш моҳи маҳбас барояш шаш аср буд. Вақте барояш пешниҳод карданд, ки шартнома бандад ва ба ҷанги Украина равад, ӯ танҳо як роҳи халосиро дид озодӣ ва бозгашт ба назди Наргис. Ӯ намехост биҷангад, ӯ мехост бо ин рох ба озоди барояд. Аммо тақдир нақшаи дигар дошт. Дар хандақҳои сарду лойолуди Украина, Довуд дигар он муаллими ҳалим набуд. Ӯ сояе буд, ки танҳо як орзу дошт. Як субҳи содиқ, вақте туман заминро пӯшонида буд, снаряде дар наздикии ӯ кафид. Дар охирин сонияҳои ҳаёташ, Довуд дарди тирро ҳис накард. Ӯ бӯйи себҳои боғи бобоияшро ҳис кард. Дар назараш чунин намуд, ки Наргис бо куртаи атлас аз айвони он хонаи орзуҳояш баромад ва ӯро садо зад. Деҳа гӯё мотам гирифта буд. Ҳатто калхотҳо дар осмон бо як навъ андӯҳи вазнин бол мезаданд. Вақте мошини "боркаш" ба назди ҳавлии Довуд расид ва мардон тобути вазнини оҳаниро (синк) аз он берун оварданд, якбора садои вовайлои занон фазоро шикофт. Он садо на танҳо гиря, балки фарёди орзуҳои зерипошуда буд. ​Падари мӯйсафедаш қоматаш хам гашта буд ва модараш болои тобут чунон нола мекард, ки гӯё кӯҳҳо ба ларза меомаданд. ​Хабари марги Довуд ба деҳа мисли раъду барқ расид. Наргис, ки ҳар рӯз интизори занги Довуд буд, акнун ҷасади ӯро дар тобути оҳанин қабул кард. Модари Довуд, ки чашмонаш аз гиряи зиёд сурх шуда, кабуд гашта буданд, худро болои оҳани сард партофт. Дастҳои ларзонашро ба рӯйи тобут мекашид ва гӯё бо ҷигарбандаш гап мезад: — Бачам Довудҷон! Ин чӣ хел хонаи замонавӣ шуд? Охир гуфта будӣ, ки бароям аз Русия рӯмоли калон меорӣ.Гуфта будӣ, ки дар тӯят даст ба даст мерақсем. Чаро дар ин сандуқи оҳанин омадӣ, модарат бимирад! Ин оҳан сард аст, бачам, ту дар дарунаш ях намекунӣ? Хез, бачаи муаллимам, хез, ки бачаҳои мактаб мунтазири туанд. Дар он замини меросии бобоӣ, ки Довуд мехост қасри орзуҳо бисозад, акнун танҳо орзухои армонии Довуд буду халос. На хонае сохта шуд, на тӯе барпо гашт. Шамол аз болои қабри ҷавон омӯзгор мегузашту гӯё нола мекард. ​Дар деҳа боз тирамоҳ омад. Наргис ҳар шом аз пеши хонаи онхо мегузашт ва ба дуриҳо менигарад. Ӯ медонад, ки Довуд ба хотири ӯ рафта буд, аммо намедонист, ки роҳи ишқ гоҳо аз миёни хуну оташ ва ғурбат мегузарад. ​Наргис нагирист. Ӯ танҳо дар канори қабр истода, ба хоке, ки Довудро фурӯ мебурд, нигоҳ мекард. Ҳама рафтанд, аммо ӯ монд. Ӯ ба он замини холӣ рафт. Дар он ҷо на қаср буд ва на хонаи замонавӣ. Танҳо чанд ниҳоли себи хушкида ва хоки сарде, ки орзуҳои як ҷавони ошиқро дар худ гӯр карда буд. ​— Ту омадӣ, Довуд пичиррос зад ӯ. Аммо хона насохтӣ. Ту худат хоки ин хона шудӣ. Хоб кун, муаллим..Дар ин ҷо миллатгароҳо нестанд. Дар ин ҷо ҷанг нест. Дар ин ҷо танҳо ман ҳастам ва ҳамин хоке, ки туро аз ман рабуд. Ту хонаатро сохтӣ, Довуд.Аммо ин хона хеле танг аст. Хеле сард аст.Довуд,хонаи охиратат обод. Наргис дар канори қабр монд ва ба уфуқи сурхшудаи деҳа нигоҳ кард. Гӯё рӯҳи Довуд акнун ором гашта буд, зеро донае, ки кошта буд, сабзид. Дар ин лаҳзаи бошукӯҳ ва пурсӯз, гӯё садои ботинӣ мегуфт; ​Бино кардӣ ту қасри ишқро дар хок, муаллим, Шудӣ қурбони нангу номуси афлок, муаллим. Ба умеди иморати наву девори замонавӣ, Шудӣ худ хишти девори ватан дар хок, муаллим. ​Нарафтӣ ту ба зери хок, рафтӣ бар дили миллат, Ба ҷойи хандаи тӯёна, сад оҳи дареғ омад. Ду сол мисли оби ҷӯйбор гузашт. Наргис омӯзишгоҳи тиббиро хатм кард ва акнун дар беморхонаи ноҳия ҳамшираи шафқат буд. Бисёр хостгорон ба дараш омаданд, ҷавонони сарватманду соҳибҷоҳ аз паяш буданд, аммо Наргис ба ҳама як ҷавоб дошт: — Ман шавҳар кардан намехохам. ​Як шоми тирамоҳ, модари Довуд ба хонаашон омад. — Духтарам, гуфт модар бо овози хаста. Худатро хор кардӣ. Довуди ман дар зери хок аст, ту боши зинда ба зинда худро гӯр мекунӣ. Бирав, бахти худро ёб. Довуд ҳам розист. ​Наргис дасти кампирро гирифта ба рӯяш молид. — Холаҷон, кадом бахт? Наргис аз хучраи хобаш як дафтари кӯҳнаро баровард. Ин дафтари мушоҳидаҳои Довуд буд, ки аз мактаб боқӣ монда буд. Дар саҳифаи охиринаш Довуд навишта буд: Дарси имрӯза Ишқ ба Ватан. Аммо барои ман Ватан аз ҳамон чашмони зебои Наргис оғоз мешавад. ​Наргис ин сатрҳоро ҳазор бор хонда буд, аммо ҳар бор гӯё бори аввал мехонд. -Духтарам бояд ба шавхар барои. Наргис туйи аруси дорад.Барояш бахт мехохам. Рухи тамоми гурамаргон шод бод. Муаллиф Шахлои Начмиддин 👈

Рачабали Фаизуллоев ФАРЗАНДИ СЕЮМ ( қиссаи тарбияви) қисми 2 Либосҳои кориямро иваз карда, ба хонаи кӯдакон гузаштам. Фарзандонам машғули бозии кӯдаконаи хеш буданд. - Дада, чаро доим бо модарам ҷанг мекунед? - ба болои диван нишастан замон пурсид духтари хурдиям Аслия. Ман ҷанг мекунам, ё модарат? - дар ҳайрат афтода пурсидам аз ӯ. - Шумо! - Аз рузе, ки бобоям аз хона рафтааст, Шумо баини ҳамдигар доим ҷанчол мекунед, - сухани хоҳарашро об дода гуфт Сорбонҷон. Ман ба чеҳраи маъсуми писарам нигариста, чизе нагуфтам. Кӯдакон рост мегуянд. Падарам дар хона буд, мо тинҷу осуда зиндаги мекардем. Баинамон ҳеҷ ҷанҷолу хархаша набуд. Мӯйсафед набераҳояшро қади ҷонаш дуст медошт. Онҳоро дар бағалаш шинонда, соатҳо ба онҳо афсона мегуфт, аз китобҳо шеърҳои бачагонаро қироат мекарду дили кӯдаконро хурсанд мекард. Ҳоло ки дар хонаи пиронсолон аст, кӯдаконам бобояшонро ёд мекунанду аз ман хоҳиш мекунанд, ки падарамро рафта биёрам. - Чи фикр карда нишастаи, хез, ба сари дастархон биё, хӯрокро кашидам- ҳамсарам ба наздам омада маро ба хурокхури даъват кард. Дилу бедилон аз ҷои хестаму ба лаби дастархон рафтам. - Бин, падарат нест, хона чи хел тозаю озода аст! - лаби нонро шикаста ба наздам гузошта гуфт ҳамсарам. - Чи, падарам хонаро ифлос мекард? - ба рӯи занак нигариста гуфтам. - Оҳ, нагӯ, носкашияшро намегуи, аз туф- туфи ӯ ба ванна даромада дилам беҳазур мешуд, таҳорат мекард шимаш дар якҷо, наскиҳояш дар ҷои дигар, боз шабҳо барои ӯ ҷои хоб тайёр мекардаму пагоҳи меғундоштам, э, ҳамааш ба дилам зад, хуб шуд ба хонаи пиронсолон рафт, - чоиро ба пиёлаҳо рехта мегуфт занак. - Ҳарчи кардем, фардо якҷоя мебинем! - кутоҳакак фаҳмондам ба оилаам. Кӯдакон хурокхури моро дида, бозияшонро як сӯ монда ба наздамон омаданд. - Оча, чи хӯрок пухтед? - духтарам дар барам нишаста пурсид аз модараш. - Макароншурбо! - Ман намехӯрам, гӯшт надорад, - қаҳр карда гуфт Сорбон. - Чи мехури, падарат гӯшт наорад, аиби ман чи, ина бин падарат чор дона себу ду нони қоқ овардаст, селофани аз хонаи пиронсолон овардаамро ба кӯдакон нишон дода гуфт занак. - Дар ҳамин сари дастархон низ лақиданро бас намекуни, - нафратам омада гуфтам ба занак. - Чи, ягон сухани хато гуфтам, кӯдакон хӯроки серғизо мехоҳанд, аз макаронхури безор шуданд,- инро гуфта барои овардани хӯроки кӯдакон ба кухни рафт ҳамсарам. - Азизонам хурокатонро хӯред, пагоҳ ваъда медиҳам барои Шумо гӯшт меорам, - таъкид кардам ба кӯдакон. Рӯзҳо мегузаштанд. Дар ин байн руздармиён падарамро хабаргири мерафтам. Ҳис мекардам мӯйсафед рӯз то рӯз соатҳои боқимондаи умрашро аз даст дода истодааст. -Писарам, ман хурсанд ҳастам, ки омада хабарам мегири. Шукр мекунам, ки туро дорам. Ин зиндаги чи хел зуд рафта истодааст. Ки медонад, имрӯз ҳастам, шояд фардо набошам. Агар бародаронат барҳаёт мебуданд, шояд ман дар ин бесоҳибхона намеафтодам. Афсус онҳо дар фалокати автомобили ҳалок шуда аз дунё рафтанд. Ту фарзанди сеюмам ҳасти, мабодо вафот карда монам, маро гӯру чӯби хуб кун, - насиҳатомез мегуфт маро падар, ки охирон бор хабаргирияш рафта будам.Он рӯз аз суханҳои падарам хеле зиқ шудам. Ба зиндагии нобасомон ҳазорҳо нафрат мекардам. - Чаро зиндаги чунин сохта шудааст? - Чаро ҳамсарам падарамро чашми дидан надорад? - Чаро кӯдакҳо бобояш онро суроғ карда ёд мекунанду ман бошам ӯро ба хонаи худам оварда наметавонам? Ана ҳамин гуна андешаҳо маро ором гузошта наметавонад. ( давом дорад)

Нома #махфи Ассаллому алайкум. Ман соли 2020 мактаби миёнара хатм кардам дар донишгоҳи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ шаҳри Кӯлоб дохил шудам донишҷӯи давраи беҳтарини зиндаги ман буд. Ду сол хондам охирааш камтар бад шуд мо бо ҳамроҳи ҳамкурсонам ба садама дучор шудем ва ҷароҳатҳои вазмин шудем ман худам 6 моҳ роҳ гашта наметавонистам баъди шаш моҳ Худоро шукр роҳ гаштам аз донишгоҳи Кӯлоб ба ш. Бохтар омадам дар инҷо тариқи фосилави карда ба кор баромадам 6 моҳ кор кардам ана баъд зиндаги талхи ман сар шуд. Маро волийдайнам оиладор карданд,як писаре, ки ҳеҷ гоҳ уро намешинохтам надида будам хулас маро доданд бо туй тамошо бурданд. Баъди дурузи туйямон шавҳарамро бо зане гапзаданшро фаҳмидаму аксҳояшонро дидам гуфтам инҳо ки гуфт корат чи мо ҷангу ҷангҷол кардем гуфт ҳамкорам ҳаст, гуфтам наход ҳамкорат қати инхели аксҳо гири гуфт,кори ту набошад. Хаминхел бошад биё телфонатро ба ман деҳ ман ҳам худамро акс гирифта ба ҳамкорони мардам партоям, гуфт ту девонаи дашномам кард гуфтам диди бидон ваям духтари касе зани касе ҳаст барои чи ҳаёташро месузони. Хулоса мо нав шаҳу арус қариб 1 ҳафта қаҳр ҷудо хоб мекардем ҳатто қати шавҳарам гап назадам хуштоманам фаҳмид мо қаҳри ҳастем сабабашро пурсид мани аҳмақ пушти шавҳарамро гирифтам ҳамон замон нагуфтам бачаатон ба ман хиёнат мекунад. Баъди фаҳмидани хиёнати шавҳарам 2 моҳ бо ман истод баъдан ҳомиладор шудаму ӯ рафт Россия духтарчам дар қадам 1 ним моҳа буд то ҳол духтари нозанинамро надидааст шавҳарам. Баъди шавҳарам рафтан хуштоманам маро овард дар хонаамон партофт гуфт то омадани шавҳарат дар хонаатон ист мани аҳмақ фикр кардам 4 ё 5 моҳ меистаду меояд вале ин тавр нашуд ман тавалуд кардам. як духтари нозанин вале шавҳарам қаҳр карда гуфт,ки чаро духтар карди ? Бояд ба ман бача таваллуд мекарди, гуфтам ин доди Аллоҳ аст нагуй ғазаби Худованд меояд. Худованд ҳар касро намедиҳад .Шавҳарамро гуфтам мардакҷон маблағи беморхонаро деҳ гуфт ,ман пул мул надорам, ба ман занг назан дигар телфонро кушт. Дадаам бо очам маблағро доданд, баъди чандруз маро ба хона оварданд, шавҳарам то ҳол занг назад худам занг задам аҳволпрси кардам гуфтам мо ба хона омадем ,гуфт нағз карди. Гиря кардам мардак чаро бо ман чунин рафтор мекуни гуфт худат нағз медони бояд барои ман бача таввалуд мекарди . Гуфтам мардак ҳоло Худованд боз медихад. Бо суханони хуб ӯро ором мекардам каме ором шуд хулоса чанд руз соз шуд духтарам шабҳо мегирист мо уро ба беморхона бурдем. Гуфтанд аз шири модараш сер намекунад, гурсна ҳаст ,баъдан шири магазин гирифтем, соз шуд чанд маротиба акаму дадам оварданд. Баъдан шавҳарамро гуфтам боз ҷангу ҷанҷол надорам сум аз куҷо биёрам манҳам асабӣ шудам гуфтам, 7ё 8 моҳ шуд дар куҷо кор мекуни як ширипули духтаратро дода наметавони . Хулоса ҷанг болои ҷанг шуд чанд руз баъдан хушдоманам занг зад ҳа келин чаро бо писарам инқадар ҷанг мекуни ,гуфтам хола ширпули гуфтам ҷанг мекунад ,надорам мегуяд . Хушдоманам гуфт : хонагиётон харанд, бачаи мара ғамш нате, гуфтам майли хола ҳазор раҳмат барои насиҳатҳоятон . Хулоса аз байн 6 моҳ гузашт духтарам 6 моҳа шуд ман то ҳол дар хонаи очам будам маро бо духтарам касе суроғ накард. Худам якруз хушдоманмро занг задам, аҳволпурси кардам, гуфтам хола ма мехоҳам хонам биёям,шумо набератона наметалбонед? гуфтанд иди Қурбонда . Ай хола дери бад аст охир ба ида 2 моҳи дигар аст, гуфт келин хонагиётон пеш кадесатан гуфтам нее хола духтарам 6 моҳ шуд охир, бачаатон якбор суроғ намекунад ,худатон ҳам. Чаро ба хонаи шавҳарам наоям .Гуфт ээ келин гапро кам кун кай гуфтам миёри набераамро. Телефонро кушт хулоса ид шуд рузи ид бобоям аз дунё гузашт, мо гаҳвора бисёр чизҳо гирифтем барои духтарам вале ба хурсанди нарафтем хонаи шавҳарам. Маро баъди чанд руз холаам гирифта бурд монд духтарам 8 моҳ шуда буд падарашро надида буд ҳатто ба телфон ҳам надида буд .Хонаи хушдоманам омадам ҳеварам акс гирифта ба шавҳарам партофт ,гуфтанаш ин духтарат ,занг зад каме бо хонагиёҳояшон гап зад ба ман низ аҳволпурси кард. Аз байн 1 моҳ гузашт духтарамро духтурони маҳалла укол перирифка карданд,духтарам беҳад таб кард табаш 40 мешуд мегуфтам хушдоманро намебурданд беморхона маҷбур шудам ба телфони ҳамсоя занг занам хонаамон дадаамро гуфтам омад бурд ба беморхонаи қараболо . Гуфтанд,ки таб задааст як чашмашро бо шушҳояш, дадаам аз қаҳраш маро хонаи шавҳарам набурду рост хонаамон овард. Духарамро табобат кардем ,2 моҳ вале якбор на хушдоманам на шавҳарам моро нампурсид чи ҳол доред? Дақиқаҳо мегузашт, соатҳо ,рузҳо ,гузашт вале ману духтарамРО аз хонаводаи шавҳарам касе суроғ накард боз худам хестам рафтам хонаам ба хотири фарзандам аммо безор шуда будам аз зиндагиям гуфтам ҷудо мешавам вале ба хотири духтарам наметавонам ки фардо калон шавад падаршро мепурсад. Рафтам дар хонаам 3 моҳ истодам ,шавҳарам занг мезад бо хонагиёҳояшон гап мезад ману духтарамро суроғ мекард, хушдоманам нест хобанд мегуфт,аммо ману духтарам да пешаш ҳастем дуруғ мегуфт. Хушдоманам ба писараш рашк мекардааст, фаҳмидам мегуфтааст бо зану кудакат гап назан, ширҳои додамро ҳалолат намекунам ,худам шунавидам дилам пора пора шуд. Як рузи дигар шавҳарам занг зад ,хушбахтона телефонро баред ба занам тиен оча гуфтааст, оварданд гап задем духтарам дада гувак шидай гуфт хурсанд шуд гуфтам мардакҷон кай меои пеши мо гирён шудам ,гуфт намеедонм очам мега бестак оли наёо аз қаҳрам телфонро куштам гиря кардам . Хушдоманам аз пушти дар гапҳоямонро шунид, бо ман ҷангу ҷанҷолро бардошт ,гуфт баромада рав дафшав бачаи ман намеояд. Гуфтам холаҷон охир монед ,биёяд назди духтараш 1 сола меша ягон ҳафта пас гуфт ,эҳҳҳ келин ки медонад ин духтар азони кист ин духтари бачаи ман нест рав дафшав аз хонаи ман ҳамин гапҳоро гуфт . Ба Худо гуфтам аз тори сарам 1 сатил оби ҷушмадаро рехтанд то саҳар гиря кардаму саҳар хестам омадам хонаамон. Аз байн чанд руз гуфзашт ,шавҳарам занг назад ,худам занг задам воқеаро нақ кардам ,ӯ маро бовар накард гуфт очаи ман ин гапҳоро намегуяд қасам хурдам аммо ҳеҷ боварам накард то ҳол қаҳри ҳаст намедонам ,чи кор кунам ин ҳаст зиндагии талхи бемаънии ман. Дадаам сахт пушаймон аст аз кори кардааш, аммо насибу тақдири талхи ман ҳамин будаст Шумо чи маслиҳат метиен апаҷон ва ахли гурух? Хулоса шавҳарам аз баски духтар тавалуд кардам қаҳр кард бо модараш то ҳол суроғамон накардааст. #махфи.

Бахром Джумаев ИЗҲОРИ ИШҚИ ДЕРШУДА (Бахши панҷум.Хотима) Аз байн як сол гузашт. Рӯзе писараш гуфт, ки пагоҳ дар мактаб маҷлиси падару модарон мешавад. Бояд иштирок намояд. Рӯзи дигар то нисфирӯз дар мағоза буду ба Замира гуфт, ки ба хона меравад. Либосҳояшро иваз карда сипас ба мактаб меравад. Бо ҳамин мақсад ба сӯи хонаашон омад. Ба долон даромадан баробар овози телефони хонагиашон баланд шуд. Фарзона гӯшакро гирифта ба гӯш монд. Овози пуризтироби Замира баланд шуд. -Фарзона! Онҳо, ки аз аввал дугона буданду варо Фарзона мегуфт, баъди ба Фируз ба шавҳар баромаданаш ҳам номашро гирифта ҷеғ мезад. Ягон маротиба янга гуфта муроҷиат накардааст. -Лаббай! -Иноят ба фалокати автомобилӣ афтодааст. Як дӯсташ омада гуфт, ки Фарзонаро мепурсад. Ту ҳозир ба беморхона рав, ман бошам аз ин ҷо меравам. Дар он ҷо вомехӯрем. -Дар кадом беморхона? Худаш соз аст? -Дар Қараболо. Дар шӯъбаи эҳё. Аниқ намедонам. -Худди ҳозир меравам. Фарзона гӯшаки телефонро монду аз даричаи ҳавлӣ баромад… Бо Замира дар пеши дари беморхона вохӯрданд. Якҷоя ба шӯъбаи эҳё рафтанд. Дар пеши дар одами бисёре буд.. -Ҳолати Иноят чи хел? -ҷавони шиносеро дида пурсид. -Шукри худо, ба худ омад. Хело беҳтар. Бояд ба шӯъбаи ҷарроҳӣ ё шикасту банд бигузаронанд. Ҷавоби духтуронро интизорем. -Ба пеши ӯ даромадан иҷозат медиҳанд? -Ин ҷо шуъбаи эхё, даромадан манъ аст. Агар ба палата гузаронанд, сипас мумкин. -Кай ин воқеа рӯй дод? -Дирӯз. -Чаро маро хабар надодед? Ҷавон кифт барҳам кашид. -Имрӯз ба хуш омада худаш пурсон шуд, хабар додем. -Дар куҷо ин кор шуд? -Дар роҳи калон. Тормози мошини Камаз канда шуда ба мошини онҳо бархӯрдааст. Иноят ба худ омад, ба гап даромад. Лек аҳволи ронанда вазнин. То ҳол ба худ наомадааст. Дар ин вақт аз даруни шӯъбаи эҳё марде баромад. Фарзона варо шинохт. Ӯ падари Иноят буд. Давраи донишҷӯӣ бисёр ба хонаашон мерафт. Варо аз он ҷо мешинохт. Фарзона ба суи у рафт. -Салом амакӣ! -Салом! -Маро шинохтед? -Хело сол шуд, агар хато накунам, Фарзона. Ҳамкурси Иноят. -Ёфтед. Аҳволи Иноят чи хел аст? -Хело хуб, шукри худо, ба ҳуш омад, ба гап даромад. Агар вазъиташ боз каме беҳ шавад, шояд ба дигар шӯъба гузаронанд. Ташаккур, ки омадӣ, Иноят туро пурсон шуд. Дар ҳамин ҷо бош, аз духтурон иҷозат мегирам, ҳамин ки ризогӣ доданд, туро ҷеғ мезанам. -Раҳмат, ман интизор мешавам… Пас аз ду соат ба Фарзона муяссар шуд, ки ба пеши бемор дарояд. Баробари дидани ӯ чашмони Иноят аз шодӣ барқ заданд. Ӯ аввалин маротиба бо сари баланд ба чашмони Фарзона нигоҳ мекард. Як дасти чапу як пои чапаш гипс карда шуда буданд. Сараш докапеш. -Фарзона, салом! -Салом Иноят. -Ташаккур, ки суханамро ба замин нагузоштӣ. Ба пешам омадӣ. Интизорат будам. -Нав хабардор шуда бо Замира ба ин сӯ давидем. -Писарат чи хел? -Шукри худо, дар мактаб. Чаро эҳтиёт нашудӣ? -Тасодуф. Мошинҳо ба ҳамдигар ошиқ шуда бӯсобӯс карданду шаттаро мо хӯрдем.- Иноят бо азоб табассум кард. -Минбаъд ту бояд худро эҳтиёт кунӣ, фаҳмидӣ? -Барои кӣ? -Барои ман. Ба ишқи мошинҳо кордор нашав, ту ишқи худро дон. Маро фаромӯш накун. -Ваъда медиҳам. Аз чашмони Фарзона ашк мерехтанд. Дасташро дароз карда дасти рости Иноятро байни дастонаш гирифт. Ба лабаш оварда бӯса кард. Дасти Иноят чу лабони Фарзона меларзиданд. -Маро напарто! Аз ту ба ман ҳеҷ чиз лозим нест, фақат маро напарто! Ман бе ту наметавонам. Дур боши ҳам, фақат бошӣ. Ман некиҳои туро фаромӯш карда наметавонам. Танҳо ту ба ман умеди зистанро додӣ. -Фарзона, ором шав, ваъда медиҳам, ҳамааш хуб мешавад. Ман дар ҳаёти худ танҳо туро дӯст доштам. Танҳо туро дар худ парастидам.. Маро бубахш, агар ягон гуноҳе дар пешат кардам…- аз чашмони Иноят ашк рехтанд. -Ту дар пеши ман танҳо як гунох дорӣ. Бароям боре нагуфтӣ, ки маро дуст медорӣ. Ман ҳам туро дӯст медоштам. Аммо ман духтар будам, наметавонистам, ки аввал изҳори ишқ кунам. Интизор будам, лек аз тарафат танҳо хомушӣ буд. Ҳаракате набуд. Ту гули сари сабад будӣ. Ҳама духтарон дар гирдат парвона буданд. Оилаи доро будед. Фикр кардам, ки ишқи ман хаёлест. Вакте ки Фируз дасти маро пурсид, розӣ шудам. Ту ба ман бигӯ: чаро дар чаҳор соле, ки мо дар як ҷо мехондему дар як ҷо будем, як бор ин суханро ба забон наовардӣ? -Тарсидам. Тарсидам, ки туро хафа мекунам. То ҳол ин тарс маро сахт озор медиҳад. -Ҳозир аз чи метарсӣ? Чаро мисли пешин аз ман дур мегурезӣ? - Ту ҷои сустии ман будӣ. Метарсидам, ки нохалафоне ин ҷои сустиамро фаҳмида истифода мебаранд, маро шикаст медиҳанд. Ва ман дигар ба ту ёрдам карда наметавонам. -Ту зӯр будӣ, ҳама масъаларо бо ақли хеш ҳал мекардӣ, магар аз ҳамин метарсидӣ? -Ба зӯре, ки бо қувваи бадан ҷилва мекунад, сари қадам зӯри дигаре муқобил мебарояд. Аммо ба муқобили зуре, ки бо ақл зӯрӣ мекунад, кам ҳариф пайдо мешавад. Ман аз донишу ақли худ боварӣ доштам, аммо пеши эҳсосоти дарунӣ ночор мондам. Танҳо ту, ҷои сустии ман маро шикаста метавонист. Ҳаргиз намехостам, ки барои ман шуда туро касе озоре бидиҳад. -Имрузҳо чӣ? Шукри худо, тинҷӣ шуд. Ман сухани туро шунидам. Ту тамоми ёрии даркориро бароям кардӣ. Боз аз чи метарсӣ? Иноят хомӯш монд. Сарашро ба сӯи дигар гардонида ба андеша фурӯ рафт. -Медонам дер шуда. Натарс, ман оилаи туро вайрон намекунам. Лекин ту ҳуқуқ надорӣ, ки моро партофта равӣ. Мефаҳмӣ? Моро напарто! Садди роҳат намешавам. Бароямон ягон коре накунӣ ҳам, майлаш, фақат моро напарто! Аз ман нагурез. Ба ман нигар! Ваъда бидех! Иноят сарашро ба сӯи Фарзона гардонида гуфт: -Ваъда медиҳам. -Ташаккур! Мехоҳам, ки то сиҳат шуданат дар барат бошам, аммо ҳуқуқ надорам. Дар берун одамон истодаанд. Ба пеши ту даромадан намемонанд. Аз тарафи духтурон ҳам иҷозат нест. Медонам падаратро худат хоҳиш кардаӣ, ӯ аҳли фаҳм, занатро ба хона фиристода маро ба пеши ту роҳ доданд.-Фарзона инро гуфта табассум кард.- Ту фикри сихат шуданро бикун. Кӯдаконатро бояд тарбия бикунӣ. Ман боз пагоҳ меоям. Ба дарун даромадан намонанд шам дар берун мисли дигарон беҳ шудани туро интизор мешавам. -Худро эҳтиёт кун! -Ташаккур! -Фарзона! -Лаббай! -Ман туро дӯст медорам. Фарзона табассум кард. -Каме пештар ин суханонро ман шунида будам вале бо маънии дигар. -Он лаҳза барои фаҳмонидани воқеаҳо зарур буд. -Ҳозир чӣ? -Ҳақиқат. Изҳори ишқ бе риё. -Изҳори ишқе, ки солҳо интизораш будам. -Тавонӣ маро бубахш! Фарзона хам шуда аз рӯи вай бӯса кард. Ва ба зери гӯшаш пичиррос зад. -Ту бегуноҳӣ.. Агар инро гуноҳ донӣ, ман туро мебахшамат… Аз шунидани ин сухан дар лабони Иноят табассум пайдо шуду чашмонаш барқ заданд. -Хайр! Ӯ ба тарафи дар рафт. Бори дигар ба сӯи Иноят нигоҳ кард. Дар лабони вай ҳамоно табассум ҳувайдо буд. Фарзона ҳам дар ҷавоб табассуме тӯҳфа карду аз палата баромад. Бо Замира ба хона баргаштанд… Шаб дар хона маслиҳат карданд, ки саҳар ба ҷои кор рафта чизҳоро ҷо ба ҷо мекунанд. Сипас Фарзона ба пеши Иноят меравад. Қарибии саҳар борони сахт зад. Баъдан бас карда бошад ҳам осмонро абри сиёҳ пӯшонида буд. -Магарам чатр бигирем, ба ҳаво боварӣ нест. Шояд боз борон биборад.- гуфт Замира ба шавҳараш. Онҳо тараддуди ба корравӣ доштанд. Аз тирезаи дуввум ошёна диданд, ки мошине дар пеши ҳавлиашон қарор гирифт. Ҷавоне дари ононро тақ-тақ кард. Қурбон баромаду баъди каме баргашта Замираву Фарзонаро ба пешаш ҷеғ зада хабар дод. -Шаб тасфи Иноят баланд шудааст. Ҷигари кафидааш варо амон надод. Соатҳои чори саҳар аз олам чашм пӯшидааст. Айни ҳол мурдаро ба хонаашон бурдаанд. Падараш ин мошинро бароямон фиристодааст, ки моро ба хонаи онон бибарад. Пеши чашми Фарзонаро торикӣ фаро гирифт. Нолаи дардноке аз қаъри дилаш баромаду ба замин афтод… (Хотима) Баҳромбек

Рачабали Фаизуллоев ФАРЗАНДИ СЕЮМ ( қиссаи тарбияви) қисми 1 Соати чори бегоҳ ба парасторхона расидам. Ҳаво хеле хунук буд. Дар осмон тумани ғафсе ҳама ҷоро печонида гирифта буд. Саҳни хонаи пиронсолон рӯфта, тозаю озода буд. Аз марди қоқинаи лоғарандом, ки дар даромадгоҳ рост истода, сигор мекашид, падарамро пурсидам. - Биё ҷиян, падарат ҳамроҳи дӯстону ҳампалатҳояш шашкабози дорад, - маро дида гуфт ӯ. Ба хобгоҳи онҳо даромада, лаҳзае ба бозии падарам дида духтам. Падарам машғули бози омадани манро паи набурд. - Дед, Миш, смотри твои син приехал,- аз баини ҷӯраҳои падарам, садо кард муйсафеди чашмкабуди русе ки бозии падарамро тамошо мкард. Падарам бозияшро мавқуф гузошта, аз ҷои хесту ба наздам омад. - Сорбон, писарам омади, зану кудакҳоят нағз, сиҳату саломатанд? - Ҳо, шукр ҳама нағз аз паи кору бори зиндаги, - тӯҳфаҳои овардаамро ба дасташ дода, гуфтам ба ӯ. - Биё, ба болои каровати ман рафта мешинем, - маро ба сӯи симкати хобаш даъват кард падарам. Мо падару писар якҷо рафта болои каровати симдор нишастем. - Дар баини якмоҳ риш мондаи падар, - ба чеҳраи рангпарида ӯ нигариста гуфтам. - Пир, ки шуди аз куҷо ҳавсала мекуни, ки як рӯз баъд риш гири, - чеҳраи ҳаирони маро дида гуфт падарам. - Либосхоятонро сари вақт шустушӯи мекунанд? - Дар инҷо моро хуб нигоҳубин мекунанд, ҳеҷ камбуди надорем, фақат гоҳ- гоҳе Шуморо ёд карда ғамгин мешавам,- дастҳои шахшулашро ба пуштам тап- тап зада гуфт падарам. - Набераам Собиронро наоварди, ман хеле ёдаш кардам, - тӯҳфаҳои овардаамро ба тумбочкаи паҳлуи кароваташ ҷои карда, нидо кард падарам. - Дада, вазъи сиҳатию саломатии худатонро аҳамият диҳед, набераро чи мекунед? - суханҳои уро шунида ҷавоб додам ба ӯ. - Бачам, росту лекин набера боз аз фарзанд ширинтараи! Ҳамроҳи падар ним соат нишаста сӯҳбат кардам. Вақти хестан падарам аз тумбочкаи паҳлуи ҷои хобаш се- чор дона себ, як- ду дона нонҳои қоқи бозори ба халтаам андохта гуфт: - Дар хона, ки расиди, себҳоро ба набераҳоям тақсим кун,- таъкид кард падарам. Аз хонаи пиронсолон ҳарчанд падарамро дида бошам ҳам ғамгин баромадам. Хона расидан замон ҳамин ки дарро кушодам, Сорбон дав- давон ба пешам омад. - Дада, бобома диди, чиба бобома наоварди, мо ёдаш кардем, - бо лаҳни ширини кудакона пурсид аз ман писарчаи калониам Сорбон. - Бобоят наомад, тобистон шавад меояд, - фаҳмондам ба Сорбонҷон Кӯдакҳо себҳои фиристодаи бобояшонро гирифта дигар чизе нагуфта, аз наздам ба хонаи дигар рафтанд. - То пиракии дадаатро хабар нагирифти, дилат ором нагирифт,- овозҳои маро бо кӯдакон шунида аз хонаи дохил баромада ба наздам омад занак. - Чаро чеҳраат гирифта ин қадар нороҳати? - пурсидам аз ҳамсарам. - Одам як ҷо ки хест, ақаллан бо телефон занг мезанад - Дигар ҳар қадами мондагиямро бо ту барин занаки шилқин ҳисобот диҳам. - Охир мардаки хонаи, як кас туро мепурсад, мо намедонем дар куҷои? - Э, бас кун, сабабгори ба хонаи пиронсолон афтидани падарам туи, як муйсафедро нигоҳ карда натавонисти, пагоҳ дар назди Аллоҳ чи ҷавоб медиҳи! Ҳамсарам дид, ки ман хашмгин ҳастам аз наздам ба ошпазхона рафт. ( давом дорад)

ВКД хабар медиҳад. МАРДЕ, КИ ХУДРО ЗАН КАРДА БУДУ БО НОМИ “МАЛИКА” ДАР ЮТУБУ ИНСТАГРАМ ФАОЛИЯТ МЕКАРДАД, ДАСТГИР ШУД Тибқи талаботи қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон, ғайриқонунӣ тайёр ва паҳн кардани маводҳои порнографӣ ва ғайриқонунӣ ҷамъоварӣ ва паҳн кардани маълумот оид ба ҳаёти шахсӣ, ҳамчун ҷиноят ба шумор рафта, чунин афрод тибқи талаботи моддаҳои 241 ва 144 Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ба ҷавобгарии ҷиноятӣ ҷалб мегардад. Дар натиҷаи санҷиши муроҷиатҳои шаҳрвандон ва баругзории чорабиниҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ, аз ҷониби кормандони Шуъбаи кофтукови ҷиноятии Раёсати ВКД дар шаҳри Душане, ҳамчун гумонбар дар содир намудани ҷиноятҳои зикргардида, шаҳрванд Одирматов Исфандиёр, соли таваллудаш 2001, дастгир карда шуд. Зимни тафтишоти пешакӣ муайян гардид, ки номбурда дар шабакаҳои иҷтимоӣ бо номи «Малика» саҳифа кушода, мунтазам ба нашри наворҳои ғайриахлоқӣ ва тарғибкунандаи фаҳшу порнографӣ машғул шудааст. Ҳамзамон, муайян карда шуд, ки Одирматов И., маълумот оид ба ҳаёти шахсии шаҳрвандонро ҷамъоварӣ намуда, бо мақсади ба даст овардани манфиати молиявӣ, тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн кардааст. Айни замон, гумонбаршаванда дар ҳабси пешакӣ қарор дошта, тафтишот дар ин самт идома дорад. Аз шаҳрвандон хоҳиш карда мешавад, ки агар аз кирдорҳои ҷиноятии Одирматов И., ҷабр дидаанд, тавассути рақамҳои (+992)018020202 ба милитсияи пойтахт муроҷиат намоянд.