რატომ მიყვარხარ ასე საოცრად,

რა დავინახე შენში ასეთი.
გხედავ და თავად ვერ გამიგია,
რად ვიკარგები მაგ შენს თვალებში.
როგორც ზღვა ჩემში ისე ღელავ და,
მე კი წვეთივით ვქრები წამებში.
რატომ ვერ ვსუნთქავ შენ რომ არა ხარ,
რატომ არ ჰყოფნის ფილტვებს ჰაერი.
ვეძებ მიზეზებს რომ გადავლახო,
ეს მოწოლილი სევდა კაეშნის.
არაფერი გაქვს თითქოს ისეთი,
რაც ამ ჩემს სულში შენით თარეშობს.
თითქოს წამართვი რაც კი გამაჩნდა,
საკუთარ გრძნობებს თავად ვპაექრობ.
ნებით არ მინდა რომ დაგემონო,
თუმცა შენ უკვე ჩემში გამეფდი.
რატომ მიყვრხარ ასე საოცრად,
როცა ვიცი რომ სიტყვას არ მეტყვი,
მარტოობაში გათენებულა,
ვერ გამიგია ნეტავ სად ვცდები.
ფიქრები გულში ადიდებულა,
და მაინც ვეძებ მიზეზს რად გეტრფი.