გულში ჩამხედეთ, მაგრამ ტკივილს ნუ შეეხებით,

დალექილია, ძველს და ახალს ნუღარ აურევთ,
მე ჩემ ლექსებით განკურნებას აღარ ვეცდები,
სნეულია და სიხარულში ცრემლს არ ავურევ.
ო რა ძნელია, როცა შენი მხოლოდ შენ გესმის,
სხვა შენს ტკივილებს ისე ხედავს, ვით ფულში ხურდას
მაგრამ პასუხი რა მოვკითხო ვიღაცა უცხოს,
როცა შენიანს ბედნიერი ჰგონიხარ მუდამ.
დამღალა მხოლოდ იმედებმა, იგივეობამ,
სული მიტირის, თავს ზევით კი არა მაქვს ძალა,
გული მტკივა და უსასრულო არის ტყვეობა,
ვაიმე გულო, რამდენ დარდს და ტკივილებს მალავ.
მე არ მოვითხოვ შეცოდებას ვინმესგან თავის,
მაგრამ მე ჩემი გამაჩნია აზრი და ხედვა,
ეკალ-ბარდებში ვის გინახავთ ყვაოდეს ვარდი,
ნუ მედავებით შორიდან რომ ათასფრად ხედავთ.
მე ეს მარგუნა ბედისწერამ, გავუძლო უნდა,
დაე, დამიჯდეს ყველაფერი სიცოცხლის ფასად,
ჩემი ფიქრები თქვენს გარშემო ტრიალებს მუდამ...
ყველას გახსოვდეთ! რომ მიყვარხართ,, მარადიულად..
ავტ/უცნობი..მარიამი