მე რომ შენ არ მიყვარდე,რომ არ მეფიქრებოდე,

რომ არ მედარდებოდე,რომ არ მემზევებოდე.
მე რომ შენ არა მყავდე,მე რომ შენ არ გხედავდე,
მე რომ შენთვის სათქმელად,სიტყვებს არა ვძერწავდე.
ცვარ-ნამს არ გამსგავსებდე,მზის ბრწყინვალე ათინათს..
იქნებოდა სხვაგვარად,ვიქნებოდი სხვარიგად.
ბნელში,წკვარამ-უკუნში გაჩენილი სხივივით-
გიფრთხილდები რა რიგად-ეს ჩემს გარდა ვინ იცის?!
მაინც,მაინც ისეა,როგორც ღმერთის ნებაა
მაინც, ისე გამომდის,მეც ვერ ვხვდები -რა რიგად?
მაგრამ,როგორც არ უნდა გზას-გაუყვეს ცხოვრება,
მაგრამ,როგორც არ უნდა-აიხლართოს ბილიკი,
მაინც, ჩემი ფიქრები შენთან ერთად ივლიან,
დაგიცდიან ერთგულად იმ აბურდულ ბილიკის
გვირილების ჩეროში,ან მზეწვიას ღიმილში.
თიკო არაგველი