“დედა სხვაა და ცოლი სხვა, დედა, შეიძლება კუზიანი იყოს და გიყვარდეს, სოფლის გიჟივით შარა-შარა დაწანწალებდეს კაბაწამოხდილი და მაინც გიყვარდეს, რადგან იმის გაჩენილი ხარ, ღმერთმა დაავალა იმას შენი დედობა და ამით თავიდანვე, გაჩენამდე მოგისპო არჩევანის უფლება.

ამიტომ ვერავინ დაგძრახავს მახინჯი თუ გიჟი დედის გამო, რადგან იმავე ღმერთმა, შენ რომ დედის არჩევის უფლება წაგართვა, სხვებს – თავისთავად შენი განკითხვის საშუალება მოუსპო. ცოლი კი სხვაა, ცოლს კაცი ირჩევს და ამ არჩევანში გამოჩნდება ხოლმე კაცის გემოვნებაცა და ღირსებაც. მაგრამ, რაც უნდა გემოვნებიანი და ღირსეული იყოს კაცი, მაინც შეიძლება შეეშალოს არჩევანი. ეს უკვე ბედის საქმეა, ბედის კი არა – უბედობის.”
//ოთარ ჭილაძე//