" Օրը"
Էսօր էլ անցավ օրը,
Փեշերը հավաքեց,
Մեջքը շտկեց,
Հոգնած գոյությամբ,
Հեռացավ անտես։
Բայց մենակ չգնաց,
Ուսապարկի մեջ,
Շատ խորիմաստ ու խորունկ,
Հավաքեց հուշեր,
Նույնիսկ ցավացնող փշեր։
Մեկը հարազատին,
Հանձնեց մայր հողին,
Մեկի հարկի տակ,
Նորածին ճչաց,
Բարևեց աշխարհին։
Մեկի ճրագը,
Պայծառացավ նորից,
Որդին տուն դարձավ,
Հայոց բանակից։
Մեկը խորը հոգոց հանեց,
Որ օրվա հոգսերից,
Գլուխ չհանեց։
Ուսանողը վերջապես,
Ստացավ դրական,
Տարեց դասախոսն էլ,
Արժանի պատասխան։
Մեկը վաճառել էր ,
Իր հիվանդ կովը,
Վերջապես գոմում,
Մարել էր մոմը։
Բայց մտահոգ էր ,
Գնորդի համար։
Մեկը շատ գոհ էր,
Իր գնումներից,
Մեկն էլ խաբվել էր,
Խարդախ վաճառողից։
Մեկի հիվանդն էր,
Լրիվ լավացել,
Մեկին էլ բժիշկը,
Վատ լուր էր ասել։
Օրը,օրի վրա,
Փոխվում է կյանքը,
Լավը վատի հետ,
Լցվում էր պարկը։
13.11.2025 է.Մ.Մանուկյան։
0 комментариев
0 классов
0 комментариев
0 классов
0 комментариев
0 классов
0 комментариев
0 классов
ՀԱՅՐԵՆԻՔ
Ես անբաժան եմ հավետ քեզանից,
Ինչպես արևի շողը՝ արևից։
Սնունդ եմ առել քո հողից, ջրից,
Ինչպես արևի շողը՝ արևից։
Ոչ ոք չի կարող քեզնից պոկել ինձ,
Ինչպես արևի շողը՝ արևից։
Վազգեն Օվյան
0 комментариев
0 классов
Դու իմ միակն էիր, ինչպես Հայաստանս,
Տանս ճրագն էիր և ծուխն էիր տանս:
Քոնը` իմն էր, իմը` քոնն էր հավիտյանս,
Դու իմ միակն էիր, ինչպես Հայաստանս:
Իմ տերությունն էիր և իմ երկիրն էիր,
Լրումն ու լիրն էիր, ճակատագիրն էիր,
Եվ իմ միակն էիր, ինչպես Հայաստանս:
Իմ կյանքի գինն էիր, իմ Ծիր-Կաթինն էիր,
Եվ իմ բաժինն էիր, և իմ բագինն էիր,
Դու խառնված էիր շնչիս, էությանս…
Դու իմ միակն էիր, ինչպես Հայաստանս:
Համո Սահյան
0 комментариев
0 классов
0 комментариев
0 классов
0 комментариев
0 классов
Դուք արդյոք ինչ-որ բան հասկանու՞մ եք հայից: Որքան հանելուկային արարած է հայը, որքան խաբուսիկ երևույթ:
Ի՞նչ է ինքը, իր նկարագիրը. զուտ աշխատանք: Փորձում, գտնում ես նրա ինքնությունը, պարզվում է, որ դա էլ երևութ է:
Իր ցեղային պատկերն էլ տարօրինակ է. թվով ամենափոքրը՝ տառապանքով ամենամեծը, ժամանակով ամենահինը՝ վիճակով ամենից անփոփոխը... Ամենից աննպաստը իր երկրի դիրքն էր, բայց հայը ամենից համառ ու ամուր կառչեց իր երկրից:
Որքան անհույս է թվում ապագան, այնքան հայը չի հուսահատվում: Ասենք հայը իր կյանքում երկու բան բնավ չտեսավ. հայը մեկ բախտ չտեսավ, մեկ էլ՝ հուսահատություն:
Դե, հիմա ինչպե՞ս չափես, ինչպե՞ս ճանաչես հային. հայի չափը չափազանցն է…
Արարածներից ամենաագահը, կգռփի քեզ, կխաpի, վերջին շապիկդ
0 комментариев
0 классов
ԹԵ ԱՉՔԵՐՍ ՔԵԶ ՈՐՈՆԵՆ…
Թե աչքերս քեզ որոնեն,
Ես կփակեմ մութ կոպերով,
Որ աշխարհում քեզ չտեսնեն:
Թե խենթ լեզուս անունդ տա,
Ես կսեղմեմ ատամներով,
Որ հնչյուն իսկ չշշնջա:
Բայց երբ սիրտս, սիրտս է ուզում
Ձայնել ու քեզ տեսնել իր դեմ,
Ինչո՞վ փակեմ սրտիս լեզուն,
Սրտիս աչքը ինչո՞վ փակեմ...
Սիլվա Կապուտիկյան
