Вақт ва ҳаёт тажрибалари менга шуни ўргатди: имкон бор экан, ҳеч кимга очиқ душман бўлма.

Чунки сен бир куни кутмаган онгингда — ўша одамга муҳтож бўлиб қолишинг мумкин, у қандай мартабада бўлмасин.
Одам баъзан:“Бу каби киши менга қачон керак бўлибди?” — деб ўйлайди. Ҳатто эътиборсиз, қиммати йўқдек кўринган бир кимсага ҳам. Аммо ҳаётда неча марта кўрилдики — одамлар камситган, арзимас деб билган инсон бир кун келиб зарур бўлиб қолади!
Агар ўша одам сенга фойда етказишда керак бўлмаса,
билгинки, у бирор зарардан сақлашда керак бўлади.
Ҳаёт йўлимда мен шундай кишиларга мулойим бўлишга мажбур бўлдимки,
улар билан мулоқот қилишга эҳтиёж туғилиши ҳеч хаёлимга келмаган эди.
— Ибн Жавзий, “Сайдул хотир”, 230-бет.
✅@oxirathovlisi