Бир одам бор… «Агар унга битта яхши устоз топилса, ҳаммаси зўр бўлиб кетарди», — дейди.

— Зўр бўлмайди.
«Ҳалиги китобга пул йўқ эди, бўлмаса олиб ўқирдим», — дейди.
— Олсанг ҳам охиригача ўқимайсан, ҳозирча PDF да ўқийвер.
«Араб тилидан олдин Қуронни ёдлаб олиш керак экан, шунинг учун араб тилига ҳали ўтмай турибман», — дейди.
— Қуронни ҳам ёдламаяпсан-ку барибир.
«Келадиган ой бошидан ўқийман», — дейди.
— Сизга энди гап йўқ.
Ҳаваскор… Гўё буксоват бўлиб турган машина каби: юрмоқчи, лекин юрмайди. Фақат тормозни қўйиб юбориш керак бу одамга — шунда кўрасиз натижани.
Аммо айтиш керакки, илмдан бутунлай юз ўгирган кишидан кўра, мана шу ҳаваскор одам барибир яхшироқ.
Бир ҳикматли гап бор:
• Олим бўл!
• Ёки таълим олувчи бўл!
• Ёки тинглаб ўтирувчи бўл!
• Ёки ҳеч бўлмаса илмни яхши кўрувчи бўл!
• Бешинчиси бўлма — яъни илмни ёмон кўрувчи. Ҳалок бўласан.
(Шарҳ мушкил ал-асор, 406-бет)