Мушрик ҳолида вафот этган киши жаҳаннамда абадий қолади.

Ким Аллоҳ билан бирга бошқага ибодат қиладиган бўлса, амалларининг ҳаммаси ҳабата бўлади. Масалан: бир киши саксон йил Аллоҳга ибодат қилиб, умрининг охирида бир авлиёнинг номини айтиб, ундан мадад сўраб “фалончининг руҳи қўлласин” деса, бу сўзни айтишига бир дақиқа ҳам вақт кетмайди, лекин мана шу биргина сўзи саксон йил қилган ибодатларининг ҳаммасини ҳабата қилади. Чунки Аллоҳдан ўзгага “арвоҳлар қўлласин” ёки “фалончи фалончига фарзанд бер” дейиши билан Аллоҳнинг хусусиятини махлуққа бериб, ширк келтирган бўлади.