https://www.youtube.com/watch?v=ovcDAUQsiaI

ხვალ მეგობრემო ჩემი ....

და არა მარტო ჩემი... -უ-უსაყვარლესი დღეა ! ! !
ხვალ ო რ მ ა ი ს ო ბ ა-ა! ანუ --ქ უ თ ა ი ს ო ბ ა ! ! ! ტრადიციული საერო დღესასწაული !
ყველას ვულოცავ ამ დღეს ქუთაისელს თუ არაქუთაისელს, ვისაც უყვარს ქუთაისი და მთლიანად საქართველო, მრავალს დაგასწროთ ღმერთმა ჯანმრთელად და ბედნიერად ! ! !

ქუ­თა­ი­სო­ბა 1909 წლი­დან იღებს სა­თა­ვეს და მი­სი და­არ­სე­ბა გიმ­ნა­ზი­ელ გო­გო­ნებს უკავ­შირ­დე­ბა. კერ­ძოდ, გიმ­ნა­ზი­ე­ლი გო­გო­ნე­ბი გვი­რი­ლებს ყიდ­დ­ნენ და აღე­ბუ­ლი თან­ხით ტუ­ბერ­კუ­ლო­ზით და­ა­ვა­დე­ბულ­თა პან­სი­ონს ეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ. ეს დღესასწაული მუხრანის ტყეში იმართება. აქ მიმდინარეობს შეჯიბრება სხვადასხვა საბრძოლო ხელოვნებაში, სპორტულ სახეობებში, იმართება დოღი, მარულა. ზოგადად იმერეთის რაიონები წარმოადგენენ თავიანთი კუთხისათვის დამახასიათებელ ტრადიციებს,ხალხურ სიმღერებს, სუფრას. ისმის მხიარული, ძარღვიანი იმერული სადღეგრძელოები.ყველა ერთმანეთს ულოცავს გაზაფხულს, მაისს, ქუთაისობას. ამ დღესასწაულზე უკვე წესად დამკვიდრდა ჩოხოსანთა კურთხევა. წმ. გიორგის სახელობის ტაძრის ეზოში იმართება ულამაზესი სანახაობა. ორმწკრივად ჩარიგებული ჩოხოსნები,იარაღის ურთიერთგადაჭდობითა და ჟღარუნით მწკრივში ახალბედას გაატარებენ, მწკრივისდასასრულს მულჩახრილ ახალბედას ხმლებს თავზე და მხრებზე დაადებენ, ფეხზეწამომდგარს უხუცესი დალოცავს და ჩოხოსანთა ამქარში გაერთიანებას მიულოცავს.

ქუთაისი ბევრი მწერლის თუ პოეტის მუზას წარმოადგენს."როგორ უნდა დავწერო ქუთაისზე როცა ქუთაისს ამდენი მწერალი ყავს". და ისინი ქუთათურებს ფრთიანი სიტყვებით ხოტბას ასხავს. უამრავი ლექსის თუ მოთხრობის საშუალებით ვხდებით თუ როგორი დიადი წარსულის მქონე მიწაზე დავაბიჯებთ.წარმოგიდგენთ რამოდენიმე ლექსს

როგორც დათბება, როგორც დათბება, და მზე ჩატკბება შემკულ დაისში, უნდა აღსრულდეს რაც მენატრება- უნდა გავფრინდე ჩემს ქუთაისში. ჩემი აპრილის ვნახო კისკისი, ჩემი რიონის ახლად აშვება, ატმის ხეების მწველი გიზგიზი, ტყემლის ხეების გაფაშფაშება; ბოლო ცივ ზამთრის საშიშროების, ცას რომ ათასჯერ ფერი ეცვლება; ქაფმოდებული ვაშლის შტოები, კომშის შტოების დანაკვერცხლება: იის სურნელი შუა ქალაქში, შუა ქუჩებში ჭრელი პეპლები; ჩემი წარსულის ძველი დარაჯი- ჩემი ბაგრატის ციხის კედლები; ახლაც ნათელი, თითქოს ქვა-კირში ჩვენი ასწლების შუქი ერიოს... ვნახო სიძველე ახალ აპრილში, ისევ ვეწვიო უქიმერიონს. მთიდან ვუსმინო ბგერას უთვალავს, თითქოს ყველასთან სიმი გამებას და განაბულად , ენის უთქმელად შევხვდე მშობლიურ შემოღამებას.ვნახო, ბინდბუნდში როგორ გაქრება ირაკლი აბაშიძე

ქუთაისი მშვენიერო ქუთაისო, სავარდო და სამაისო! ვინ ყოფილა შენი მავნე, გულს ეკალი რომ დაგისო? შენი ციხე-გალავანი, ბევრჯერ სისხლით განაბანი, მიწასთან ვინ გაგისწორა, ერთხელ მტკიცე, ახოვანი? თავს დაგყურებ აოხრებულს, ქვით და ეკლით რომ ივსებ გულს! ვეღარ ვხედავ ოქროს ჩარდახს, ერთ დროს განთქმულს და დიდებულს! ეგ ფაზისი თავმომწონი, სახელცვლილი დღეს რიონი, გულამღვრევით რას ბუტბუტებს, გადასული დროს მომგონი? აგონდება ოქროს კრავი, ვით ქონება რამ უძრავი? და მრისხანე ზვირთებზედაც არგო, ფრთხილად მომცურავი? შიგ იაზონ ელინებით, ვერ შემრთველი სურვილ-ნებით, მედეიას მომპარავი მედიასვე მანქანებით? აკაკი წერეთელი

აღსარება ქუთაისს მე შენს კალთებზე სიმშვიდეს ვეძებ, - ვეღარ გავუძელ მღელვარე თბილისს. ახლა თოვლივით ვილევი მზეზე და მომდევს ქარი შორი აპრილის. ყრუ მდუმარებას ყოველმხრივ ისვრის შენი დღეები ამწვანებული. მოვედი შენთან თბილისის ნისლით და ღამეებით გაწვალებული. ო, ლოცვით სული აქაც აივსო, ისევ ავყევი დამღუპველ ვნებას. და შენ სივრცეზე, მე, ქუთაისო, ველი სხვანაირ დღის გათენებას. ავალ კიბეზე და მე მივმართავ ბაგრატის ტაძრის მაღალ ნანგრევებს: რომ ჩემი სული ფერფლია მართლა, რომ გული სევდას აქაც აგროვებს. ღამდება ასე, დაეცა წვიმა, და მოდის ფიქრი, როგორც ღრუბელი. უამინდობამ მე დამამძიმა და ისევ მელის გზა დამღუპველი. ახლაც სიმშვიდე არ მეკარება, მე აქაც ბევრი ღამე ვათიე. ო, ქუთაისო, ეს მწუხარება და ეს ტირილი შენ მაპატიე… მატარებლიდა ქუთაისი გაშლილია მოწყენილი შარა. მე მივდივარ, ყველაფერი მორჩა. მე მივდივარ მატარებლით ჩქარა და შორიდან ქუთაისი მოჩანს. იქ აგდია სადღაც ძველი ლოდი, ჩემთან მორბის მატარებლის ჩრდილიც. და ვიგრძენი, რომ ზეციდან მოდის სიხარული ამნაირი დილის. ახლა მორჩა, დამავიწყდა ისიც, ქარი მისდევს გაყვითლებულ ფურცლებს, ისევ ვდარდობ და სიმღერა ისმის, და ძვირფასო, მაგონდები უცებ. ახლა ვატყობ, რომ ეს ბედი გღუპავს, და ღონდები, რადგან ჩემთან არ ხარ. მიხარია და მადლობა უფალს, რომ მეღირსა ქუთაისის ნახვა. გაშლილია მოწყენილი შარა, მე მივდივარ, ყველაფერი მორჩა. მე მივდივარ მატარებლით ჩქარა და შორიდან ქუთაისი მოჩანს. ტერენტი გრანელი

გულ+მხურვალეთ და თვალ+ცრემლიანი მონატრემით გეფერები ჩემო ტკბილო და თბილო ქალაქო წყალტუბოდან ქუთაისში მიმავალო ქარო, თუ მაისის ქუთაისმა გკითხოს, ვინა ხარო, უპასუხე, რომ სუნთქვა ხარ, არ უთხრა კი - ვისი, ისეც იგრძნობს ქუთაისი, ჩემი ქუთაისი! მ ა დ ო.......... #mado