გაფრინდნენ წლები...

თან წაიღეს ძველი მშვენება,
სად იკარგება სილამაზე, ასე უკვალოდ?
მოხუცი ქალი ძველ ფოტოებს ათვალიერებს,
თვალზე ცრემლები მოსდგომია, ისე, უბრალოდ.
უბრალოდ? არა, ეს ცრემლები მოდის გულიდან ,
მისტირის წარსულს, ახლა უკვე სულ მთლად ეული,
თვალს და ხელს შუა გაფრენილა ახალგაზრდობა,
შორს დარჩენილა ის სილაღე, გადარეული.
რატომღაც თითქოს აღარავინ აკითხავს ხშირად,
და ყველა დილა მარტოობის ოხვრით იწყება,
ხანაც ბრაზდება თავისავე სიჯიუტეზე,
ის დაკარგული სიყვარულიც არ ავიწყდება.
ფიქრით მოირბენს იმ ლამაზ წლებს სიყვარულისა,
სიკვდილამდეც კი გულში ლამაზ ხსოვნად დარჩება,
მართლა ეგონა არასოდეს დაბერდებოდა,
თუმცა ასაკი გულს ვერაფრით ვერ დააჯერა.
მაგრამ ო,წლები, უკითხავად მიიჩქარიან,
არ შეარჩინეს ღიმილები, იმედი ხვალის,
მხოლოდ ალბომი შეინახავს ძველ მოგონებებს,
და ახალგაზრდულ სილამაზეს მოხუცი ქალის.
ნანა მეტრეველი