***

გეთქვა მთებშიო წამომყევი,
მოგყვებოდი,
გეთქვა სიცოცხლედ მჭირდებიო,
მოვკვდებოდი,
გეთქვა ამინთე ბნელეთიო,
აგინთებდი,
გეთქვა დარაჯად დადექიო,
გაგითევდი.
გეთქვა ტკივილი განკურნეო,
გიწამლებდი,
გეთქვა ხატივით მიწამეო
გიწამებდი,
ჩემთვის სალოცავად დადექიო,
დავდგებოდი,
დილით მზესთან ერთად ადექიო,
ავდგებოდი.
გრძნობა სულ ლექსებად დაწერეო,
დაგიწერდი,
გეთქვა მეგზურობა გასწიეო,
გაგიწევდი.
გეთქვა ბოლო წამი დამითმეო,
დაგითმობდი,
ცივი ხელისგული გამითბეო,
გაგითბობდი.
მაგრამ
ოჰ, ეს ნატვრაც სულს ვერ ითქვამს,
სიტყვა,
ერთი სიტყვაც კი არ გითქვამს.
/ნანა მეფარიშვილი/