ვის მიწაზე დაგეძინა შვილო,

სად გაჩერდა შენი გმირი გული,
სწორედ იმ დღეს ჩემი სული ძრწოდა,
ალბათ ამას ცუდს მიგრძნობდა გული.
ვინ დამიკრეფს გულზე თბილად ხელებს,
ან ცრემლები სად დავმალო დედი,
მონატრებას შევუერთე სევდა,
სიზმრად მაინც ხშირად მოდი დედი!
რა მუხთალი რამ ყოფილა ბედი,
შენი სითბო დამავიწყა ხედავ?
შორით მაინც გეფერები დედი,
მენანება დღეს მე მზეს რომ ვხედავ.
ვის მიწაზე დაგეძინა შვილო,
დაგიხუჭა ვინმემ მითხარ თვალი?
მე შენ გმირად გამოგზარდე დედი
ვაჟკაცურად მოიხადე ვალი.
ვინ გიმღერა იქ ნანიდა შვილო,
ან ტკივილებს უხმოდ როგორ სძლიე,
სააქაოს რად დამტოვე მარტო
მე ხომ დედი მენატრები ძლიერ!