ЗЕБОИИ ЗАН ТАНХО БАРОИ ШАВХАР АСТ Зану шавҳаре вориди такси шуданд.

Пас аз чан дақиқа ронанда ба мард гуфт: Ба ҳамсаратон бигуед, ки ранги ороиши худро иваз кунад, ин ранг ба ман писанд нест. Мард асабони шуд ва ба ронада фаҳш доду гуфт: Чаро ба номуси мардум нигоҳ мекуни, худат номус надори? Ранги ороиши ҳамсари ман ба ту чи рабитае дорад? Ронанда табассуме карду гуфт: Агар ба ман рабитае надорад, пас барои ки ороиш кардааст? Агар барои шумо мебуд, дар хона ороиш мекард. Мард хашми худро фуру бурд ва айби худро пазируфт. Воқеан зинат ва зебоии як зан фақат барои шавҳараш ҳалол аст, на дигарон.