Лоеўшчына — старажытная частка Палесся, што размешчана па Дняпры і нізоўі Сожа.

Геаграфічнае палажэнне гэтага краю (на стыку некалькіх дыялектных груп) абумовіла багацце і разнастайнасць яго гаворкі, якая займае берагавое становішча ў палескай групе беларускіх дыялектаў. Досыць цікавая ў дыялектных адносінах лексіка Лоеўскага раёна — неад’емная частка народна-дыялектнай мовы беларусаў, якая з’яўляецца крыніцай папаўнення і ўзбагачэння літаратурнай мовы.
Характэрныя для мясцовай гаворкі сельскага насельнітва гэтага рэгіёна найменні зафіксаваны ў “Дыялектным слоўніку Лоеўшчыны”, які з’явіўся крыніцай нашага даследавання. У дадзеным слоўніку зафіксаваны лексічныя з’явы народнай мовы, шырока прадстаўлены розныя лексіка-тэматычныя групы лексікі хатняга ўжытку, сярод якіх назвы посуду. (Некалькі дыялектных адзінак адзначаны ў “Матэрыялах для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны”.
Узнікненне назваў посуду абумоўлена цэлым шэрагам такіх экстралінгвістычных фактараў, як узровень развіцця сродкаў вытворчасці, наяўнасць сыравіны, з’яўленне новых прадметаў матэрыяльнай культуры. http://nashkraj.info/nazvy-posudu-i-nachynnya-u-gavorkah-loeushchyny/