Mуслима қизга тушди, мўмин йигитнинг ишқи,

Ҳали севиб улгурмасдан хаттоки келди рашки.
Қиз жуда гўзал эди, хушфеъл хулқли одобда,
Лек йигитни рад этди, ўйламасдан шу топда.
Елка қисиб кулди йигит, ҳали шунақа дегин,
Машойиқлар тўғри айтган, севсанг Аллоҳни севгин.
Йигит Аллоҳни севди, ҳар кун ибодат қилди,
Ўтаётган ҳар онин жуда ғанимат билди.
Онаси бир кун унга келин топиб келибди,
Хеч вақт ўтмай орадан тўйлари ҳам бўлибди.
Чимилдиқда ҳалолига йигит аста қараса,
Ўша муслима эмиш, қувонибди у роса.
Улар бирга яшамоқда, бахтли экан они,
Чунки тилларидан сира тушмас экан Қуръони.
Аллоҳ шундай бахт беради, кимнинг бўлса иймони,