ХАЙЫРЛЫ САБАЛАР, САЙГЪЫЛЫ ЮРТДАШЛАРЫМ!

Сайгъылы юртдашларым!
Сабалейин бир фильджан къаве ичмек халкъымызда эвель-эзельден берли адет олып кельген.
Шу къавенъизни ичеркен, буюк шаиримиз Бекир Чобан-заденинъ (1893-1937) гузель бир шиирини окъуп даа да зияде хошланъырсынъыз, деп умют этем.
(Ресимлерде: 1. Б. Чобан-заде; 2. И.И. Шишкин. Алупка. Тик къаяларда чам тереклери, 1879)
Бекир ЧОБАН-ЗАДЕ
СЕН ДЕНЪИШМЕ!..
Сен денъишме, мурадынъ учун болса!
Омрюнъде эр шейинъ джуртчюн болса…
Барсын, йыллар айлансын бильгенидай,
Барсын, джолын шашырсын джылдыз, кунь, ай…
Сен айланма, достчыгъым, Хакъ джолынъдан!
Догъры къара, ич урькме сагъ-солунъдан!
Халкъкъа байрам, шенликлер болгъан экен,
Ят эллерге онъгъанлыкъ толгъан экен,
Сен унутма мукъаддес кедерлеринъ!
Джылап оськен о виран озь джерлеринъ…
Корьдинъ эр кес денъишкен хатыр ичюн,
Сыгъынгъандай бир джыллы чадыр ичюн.
Сен унутма сюрюнмек ек болгъанын!
Хакъ джолунда джанъгъызнынъ бек болгъанын!..
21 теммуз (июль), 1918,
Будапешт
ЛУГЪАТЧА
бек — пек, къавий, къуветли
ек — бир, тек
мурат — ниет, макъсат (цель, желаемое)
сыгъынмакъ — обрести приют, убежище
учун — керчек (настоящий)
Хакъ — Аллах, Танъры
джанъгъыз — янгъыз (одинокий)
джер - ер
джурт — юрт (отчий дом, родина)