***

Ողբերգականն այն չէ,
Ինչ տեսնում ես առկա,
Որով տրորում են ,
Քո եսն ու հոգին,
Ողբերգականն այն է,
Որ չես պատասխանում,
Նենգ դավ ու ցավին։
Ցավ է,ու դավ է
Դաժան հարված է,
Քո հույս , հավատին,
Տարեգիրք գրքին,
Քո մտքի աչքերին,
Կեղծ քաշվող խավարին։
Ու ճչում ես դու,
Հոգուտ մեջ ցավոտ,
Հոգուտ աչքերը
Ի ցույց բերելով.
Որ գիտակցում,
Ու վառ տեսնում ես,
Ուղեղիտ ծալքերով ,
Սակայն լռում ես,
Տարիներ լռում ես։
Լուռ ես,լռում ես։
25.11.24.
Մ.Մանուկյան։