Чаму пачынаю зноў пісаць дзённік — не ведаю. Я яго сто разоў пачынаў і кідаў. Кіну і на гэты раз, калі адчую, што галоўная мэта — пісаць праўду аб іншых і аб сабе — не выканана.
Беларушчына – цуд, што ніколі не будзе знішчаны, дзякуючы яе ўлюбёным сынам і героям — такім, як Лявон Баразна. Смяротную пагрозу ворагам беларушчыны заўсёды неслі людзі тонкай душэў...
Калі вы думаеце, што беларуская літаратура — гэта толькі пра цяжкую долю селяніна і лірыку пра бярозкі, то гэтая кніга зменіць вашае ўяўленне. Яна — яскравы прыклад таго, як можна гаварыць пра мінулае ...
