Родныя мясцiны бэзавага краю

Лiпы паабапал велiчных садоу
Крочу тут з дзяцiнства, знiчкай дагараю
I святлом нязгасным палымнею зноу
Вычарпае памяць да самога донца
Рэчаiснасць тую як мага хутчэй
Але штось хвалюе у начы бясконца
I глядзiць з усмешкай маччыных вачэй
Колькi год мiнула, колькi зiм i вёсен
Зарастаюць месцы зруйнаваных хат
Памiж тых алешын i узнеслых сосен
Свой знайсцi прытулак сёння кожны рад
Родныя мясцiны вёсачкi, пагоркi
Балацянак плёсы, рэчкi i лугi
Успамiнам любым, успамiнам горкiм
Ты жывеш у сэрцы край мой дарагi!