იმედია მოგეწონებათ :* <3 დაწერეთ გავაგრძელო თუ არა <3

გოგონა დღიურით-თავი1
ქ:“ძვირფასო დღიურო,მე ქეროლაინი ვარ,ქერლაინ ფორბსი.16 წლის გოგო რომელსაც სურს თავისი პრობლემები ვინმეს გაუზიაროს.დღეს სკოლა იწყება.ახალი კლასი,ახალი მეგობრები და ახალი ცხოვრება.ძალიან არ მინდა სკოლაში წასვლა იმიტომ რომ ბევრმა ჩემმა მეგობარმა დატოვა მისტიკ ფოლსი და არც ისეთი ადვილია ახალი მეგობრების შოვნა.ახლა ავდგები,ჩავიცვამ,ჩანთას გავამზადებ,სკოლაში წავალ და ტაილერს ვნახავ.როგორი ძნელიც არ უნდა იყოს ეს ამას გადავიტან.“დღიური დავხურე,კამოდზე დავდე,საბანი გადავიხადე,ლოგინიდან წამოვდექი,ხელ-პირი დავიბანე,კბილები გამოვიხეხე,ჩავივცვი და პირველ სართულზე ჩავედი.
ლ-დილა მშვიდობისა ქეროლაინ.
ქ-გამარჯობა დედა.
ლ-სკოლაში მიდიხარ?
ქ-კი.
ლ-უკვე ისაუზმე?
ქ-გთხოვ მზრუნველი დედიკოს როლს ნუ თამაშობ.
ქ:ჩანთა ზურგზე გადავიკიდე და სახლიდან გავედი.მანქანა სკოლასთან გავაჩერე და ვცდილობდი რომ გადმოვსულიყავი თუმცა ეს არც ისეთი ადვილი იყო.სკოლის ეზოს თვალი მოვავლე და თითქმის ვერცერთი ნაცნობი ვერ დავინახე.სკოლა ახალი ადამიანებით იყო სავსე.ღრმად ჩავისუნთქე და მანქანის კარი გავაღე თუმცა კარი ვიღაცას მოხვდა.
ქ-მაპატიე ელენა.
ე-არაფერია.
ქ-როგორ ხარ?
ე-ალბათ კარგად.
ქ-შენი მშობლების ამბავი გავიგე.ძალიან ვწუხვარ.
ე-არ გინდა გთხოვ.
ქ-შენ წელს არსად ყოფილხარ?
ე-კი მე და ჯერემი ჯენასთან ერთად კამპუსში ვიყავით.შენ?
ქ-მე სრულიად არსად.
ე-რატომ?
ქ-იმიტომ რომ წასასვლელი არსად მაქვს.
ე-ზარი დაირეკა.დასვენებაზე შევხვდებით.
ქ-შეხვედრამდე.
ქ:ელენას ხელი დავუქნიე და კლასში შევედი.
_________________________
____________________________________
ქ:აი პირველი გაკვეთილიც დამთავრდა.წიგნები ჩანთაში ჩავიწყვე და დერეფანში გავედი.უცებ უკნიდან ვიღაც მომეპარა და თვალებზე ხელი ამაფარა.
ქ-ტაილერ შენ ხარ.
ტ-საიდან მიხვდი?
ქ:თვალებიდან ხელები მომაცილა,მისკენ შევტრიალდი და ვაკოცე.
ქ-ჭკვიანი ვარ.
ტ-როგორ ხარ?მენატრებოდი.
ქ-მეც მენატრებოდი.
ტ-ვარჯიშზე მაგვიანდება.გაკვეთილების შემდეგ გამოგივლი.
ქ-კარგი.
ქ:ტაილერმა მაკოცა და სწრაფად წავიდა.ჩემს კარადასთან მივედი რომ მათემატიკის წიგნი გამომეღო.გამოვიღე და კარადის კარი დავხურე.
ქ-ღმერთო,ელენა..შემაშინე.
ე-მაპატიე არ მინდოდა.
ქ-რა ხდება?
ე-შეხედე ახალი ბიჭი გადმოვიდა.
ქ-მე უკვე მყავს შეყვარებული ელენა.
ე-შენთვის არც ვამბობ.
ქ-კარგი.რა ქვია?
ე-სტეფანე სალვატორი.
ბ-სტეფანე კი არა სტეფანი.
ე,ქ-ბონიი..
ბ-აბა როგორ ხართ?
ე-როდის ჩამოხვედი?
ბ-გუშინ.
ქ-კარგია კიდევ ერთი ძველი მეგობრის ნახვა.
ბ-წამოდით გარეთ ვჭამოთ.
ქ-მე მეთს უნდა დავეხმარო.თქვენ წადით და თუ დრო დამრჩა შემოგიერთდებით.
ე-კარგი ქერ.
ქ:გოგოებს დავემშვიდობე და მეთისკენ წავედი.მასთან მივედი.მას უკვე ფორმატების კეთება დაწყებული ქონდა და ფლომასტერებით რაღაც წარწერებს უკეთებდა.ჩუმად მივეპარე,ერთი ცალი ფლომასტერი მოვპარე და ლოყაზე ჩამოვუსვი.სწრაფად მობრუნდა ჩემსკენ და იგივეს მიპირებდა,თუმცა ფლომასტერი დავუმიზნე და გაჩერდა.
მ-ცუდი გოგო ხარ.
ქ-ცუდი კი არა მოხერხებული.
მ-არ დამეხმარები?
ქ-აბა რა დავაწერო?
მ-„გილოცავთ ახალი სასწავლო წლის დაწყებას,გისურვებთ წარმატებას.“
ქ-ეს შენ მოიფიქრე?
მ-ხო. ცუდია?
ქ-უფრო მოკლედაც შეიძლებოდა მაგრამ კარგი.
მ-ხომ მოხვალ ხვალ?
ქ-შენ როგორ ფიქრობ..“ოციანი წლების“ ორგანიზატორი მე ვარ და გამოვაკლდები?
მ-ტანისამოსი უკვე შეარჩიე?
ქ-ელენას ვთხოვ და წამყვება ასარჩევად.
მ-არც მე შემირჩევია.
ქ-ტაილერს თხოვე.
მ-კარგი,ვთხოვ.
ქ:მეთმა გამიღიმა და ჩვენს საქმეს დავუბრუნდით.
__________________
__________________________
ე:სახლში მივდიოდი.ჯიბიდან ტელეფონი ამოვიღე და ქეროლაინს მივწერე:“მე და ბონი სახლში წავედით.ასე რომ,მოგვიანებით გამოგივლით.“ტელეფონი ისევ ჯიბეში ჩავიდე და სახლის კარზე დავაკაკუნე.კარი ჯენამ გამიღო.
ჯ-სად იყავი აქამდე?
ე-ბონისთან ერთად ყავას ვსვამდი.
ჯ-გთხოვ როცა დაგვაინებას გდაწყვეტ შემდეგში უბრალოდ დამირეკე.კარგი?
ე-ჯენა ასე ნუ ღელავ.
ჯ-უბრალოდ საშინელი ზაფხული იყო და უკვე ყველაფრის მეშინია გესმის?
ე-მე არაფერი მომივა.არაფერი.
ჯ-ჩემი მოვალეობაა შენზე ვიზრუნო.
ე-მე საკუთარ თავზეც მშვენივრად ვზრუნავ.
ჯ-შენს ოთახში.სასწრაფოდ.
ე-ისედაც ჩემს ოთახში მივდიოდი.
ჯ-დედაშენს შენი საქციელი არ მოეწონებოდა.
ე:კიბეზე ვაპირებდი ასვლას მაგრამ ჯენას ამ სიტყვებმა ადგილზე გამაქვავეს.მივტრიალდი,მას ცრემლებით ჰქონდა სავსე თვალები.
ე-ის რომ აქ იყოს ასე არც მოვიქცეოდი.
ე:ჯენას მხოლოდ ესღა ვუთხარი,ჩემს ოთახში ავარრდი და კარი მივაჯახუნე.ლოგინზე ჩამოვჯექი და ქეროლაინს და ბონის მივწერე:“გეგმები შეიცვალა.თქვენ მოდით ჩემთან.მე დამსაჯეს.“ტელეფონი კამოდზე დავდე და ლოგინზე დავეშვი.
_________________
______________________________
ქ:მე და ბონი უკვე გზაში ვიყავით და ელენასთან მივდიოდით.ჩემმა ტელეფონმა დარეკა,ჩანთიდან სწრაფად ამოვიღე და ვუპასუხე.
ქ-ჰეიი..
ტ-სად ხარ? 1 საათია შენი სახლის კარზე ვაკაკუნებ.
ქ-მაპატიე ელენასთან მივდივარ.მას ახლა პრობლემები აქვს და..
ტ-ელენა ჩემზე მნიშვნელოვანია?
ქ-ტაილერ..
ტ-ყველაფერი გასაგებია.
ქ-მოიცაა..
ბ-რამე მოხდა?
ქ-გამითიშა.
ბ-დაწყნარდება.
ქ-უკვე ყელშია ჩვენი ურთიერთობა.
ბ-მაშინ დაშორდით.
ქ-ის მიყვარს ბონი..
ბ-რომ გიყვარდეს ასე არ იტყოდი.
ქ:ბონის გავხედე,მან გამიღიმა და კარზე დააკაკუნა.კარი ჯენამ გაგვიღო.
ქ-გამარჯობა ჯენა.
ჯ-გოგოებო..
ბ-ელენა სახლშია?
ჯ-არც იოცნებოთ.მას არ გამოვუშვებ.
ქ-ამ..ძალიან გთხოვთ.
ჯ-არა!
ქ-ხვალ „ოციანი წლების“ წვეუებას ვმართავთ და ტანისამოსი უნდა ავარჩიოთ.
ჯ-არა მეთქი!თუ გინდათ ის უბრალოდ ნახეთ.
ქ-კარგი.წამოდი ბონი.
ქ:ბონის ხელი მოვკიდე და სწრაფად ელენას ოთახში ავვარდით.კარი შევაღეთ,ელენამ კი გაკვირვებულმა შემოგვხედა.
ე-აქ რას აკეთებეთ?
ქ-დროზე მივდივართ..
ე-მოიცა,ჯენა?
ქ-ფანჯრიდან გადაპარვას ვერ მოახერხებ?
ე-გაგიჟდი?ჯენამ რო გაიგოს?არა.
ბ-1 საათში ყველაფერს მოვასწრებთ.მალე მალე ჩაიცვი.
ე-უკვე მაცვია.
ბ-ხოდა გააღე ფანჯარა და გადახტი.
ე-რამე რომ მოვიტეხო?
ქ-ელენა..გადაძვერი მიდი.
ქ:ელენამ ფანჯარა გააღო.გადაიხედა,შემდეგ ჩვენ გამოგვხედა,ფანჯარაში ფეხი გადაწია და ფანჯრიდან გადავარდა.მე და ბონიმ ვიყვირეთ მაგრამ შემდეგ ჯენა გაგვახსენდა და სწრაფად გავჩუნდით.ფანჯარაში გადავძვერით და ხის ტოტების დახმარებით ქვევით ჩავედით.ელენა უკვე ძირს იჯდა და ფეხზე ხელს ისვამდა.სწრაფად მასთან მივვარდით და წამოვაყენეთ.
ე-მგონი ფეხი ვიღრძე.
ბ-სიარული შეგიძლია?
ე-მგონი კი.
ქ-ბევრი დრო არ გვაქვს.ან სახლში უნდა დავბრუნდეთ ისევ ან გზა გავაგრძელოთ.
ე-არა სახლში არ დავბრუნდები.
ბ-წამოდი ავტობუსი გავაჩეროთ.
ქ:ბონი წინ გაიქცა და ავტობუსს ხელი დაუქნია.ავტობუსმა გააჩერა და კარები გაგვიღო.სამივენი ავედით და სულ ბოლოში დავიკავეთ ადგილები.გამახსენდა როგორ გადავარდა ელენა და სიცილი დავიწყე.გოგოებიც მიხვდნენ რატომაც ვიცინოდი და ისინიც ამყვნენ.ავტობუსში მჯდომი ყველა ჩვენ გვიყურებდა.ჩვენ შეგვრცხვა და გავჩერდით.ავტობუსი ქალაქის ცენტრში გაჩერდა.ჩამოვედით და იქვე კუთხეში მდგარ მაღაზიაში შევედით.დიდხანს ვარჩევდით მაგრამ ვერ ავარჩიეთ.იქიდან გამოვედით და მეორე მაღაზიაში შევედით.იქაც არაფერი იყო.შემდეგ მესამეში,მეოთხეში..და ბოლოს როგორც იქნა კაბები ავარჩიეთ.სალაროში ფული გადავიხადეთ და პარკებით გარეთ გამოვედით.ავტობუსის საშუალებით უკანვე დავბრუნდით,ფანჯარაში ავძვერით,ჯენას არაფერი ქონდა გაგებული.კაბები ამოვალაგეთ,კიდევ ერთხელ შევათვალიერეთ შემდეგ კი უკანვე დავაბრუნეთ.
ქ-მგონი ჩვენი წასვლის დროც მოვიდა.
ბ-მართალია.დიდი ხანია უკვე გამოსულები ვართ სახლიდან.
ე-ორივეს დიდი მადლობა.
ქ-ყოველთვის შენს გვერდით გვიგულე.
ქ:ელენა გავუღიმე,ჩავეხუტე შემდეგ კი მე და ბონიმ მისი სახლი დავტოვეთ და სახლებში წავედით.საკმაოდ ბნელოდა და ცოტა სიცივეც იყო.სახლში სწრაფად მივედი,კარი ლიზმა გამიღო,მისთვის არაფერი მითქვამს,ჩემს ოთახში ავედი,ლოგინზე წამოვწექი და ტაილერს მივწერე:“ბოდიში.ხვალ ვილაპარაკოთ.მიყვარხარ.“კამოდის უჯრიდან დღიური ამოვიღე,კალამი მოვიმარჯვე და წერას შევუდექი:“ძვირფასო დღიურო,მართალია დილით ვფიქრობდი რომ ყველაფერი ცუდად დამთავრდებოდა მაგრამ სულაც არა.დღეს სკოლაში ყველაფერმა კარგად ჩაიარა.ელენას და ბონის კიდევ უფრო დავუახლოვდი.მათთან ასეთი კარგი ურთიერთობა არასდროს მქონია.მე და ტაილერმა ვიჩუხბეთ,მაგრამ ის მართალიცაა.მუდამ გულს ვტკენ.ძალიან ბედნიერი ვარ.ხვალ „ოციანი წლების“ წვეულებაა,ყველა იქ იქნება,ყველა ბედნიერი და მხიარული იქნება.ახლა კი ძალიან მეძინება და უნდა დავიძინო.“დღიური ისევ თავის ადგილას დავაბრუნე,ჩამრთველი გამოვრთე,დავწექი და თვალები დავხუჭე.ცოტახანში კარები გაიღო და ოთახში ლიზი შემოვიდა.ლოგინზე ჩამომიჯდა,ეგონა რომ მეძინა და თმაზე ფერება დამიწყო.
ლ-ჩემო პატრავ.ვიცი რომ ვერასდროს ვიცლი შენთვის მაგრამ ძალიან მიყვარხარ და სულ მახსოვხარ.რაც მამაშენმა მიგვატოვა იძულებული ვარ ვიმუშაო რომ არაფერი მოგაკლდეს.შენ შეიძლება ფიქრობ რომ მზრუნველი დედიკო არ ვარ მაგრამ,ვარ.ყოველთვის ვიზრუნებ შენზე,საყვარელო.
ქ:ლიზმა ცრემლები მოიწმინდა,თავზე ფრთხილად მაკოცა და ოთახიდან გავიდა.ცრემლები მეც წამომივიდა და ძალიან ვინანე დილით რაც მას ვუთხარი.მისმა სიტყვებმა ჩემზე ძალიან იმოქმედეს.ცრემლები მოვიწმინდე და მალევე ჩამეძინა.