Предыдущая публикация
გაიარეს დამარცხება, იციან ტანჯვის ფასი,
იციან დანაკარგის მნიშვნელობა და მაინც
იპოვნეს გამოსავალი საკუთარი ადამიანური
სიღრმის დახმარებით. ისინი არიან
მადლიერები, მგრძნობიარეები და იცნობენ
ცხოვრებას, რაც ავსებს მათ თანაგრძნობით,
სინაზით და ღრმა სიყვარულის უნარით.
განსაკუთრებული ადამიანები ასე, შემთხვევით
არ იქმნებიან.” (ელიზაბეტ კიუბლერ-როსი)
p.s. shen xar chemtvis gansakutrebuli heart ემოცია


Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 7
მრჩებოდეს ქვეყნად...
იმ უკანასკნელს... ჩემთვისაც არ
დავიტოვებდი...
ჩაგიხუტებდით ყველას გულში...
და იმ ერთადერთს...
ჩემგან სუყველას... ამ სიკეთეს
დაგიტოვებდით...
ღმერთი კი არ ვარ... მაგრამ
მინდა რაც მისგან დამყვა...
და როგორც ჩემში... უფლისაგან
სიკეთე დამდევს...
ნეტავ შემეძლოს... ყველას
ტკივილს დაგიამებდით...
ტკივილს... რომელიც მეც
ცხოვრების მეგზურად გამდევს...
აბა რაღა ვთქვა... ამ ჩემს სულშიც
რომ ჩაგახედოთ...
მეტსაც ვერაფერს ვერ იპოვით...
რომ ბრალი დამდოთ...
აი ესა ვარ... სიყვარულიც მეტი
არა მაქვს...
და რაც მაქვს ჩემთვის...
თქვენთის მინდა... რომ
დამაბრალოთ... +++
/მზია კაჯილაშვილი/
ვინმეს "შენსავით"... როგორ ვატკინო...
ან როგორ შევძლო... როგორც მე მტკივა...
"შენსავით: ვინმეს... დედა ვატირო...
დღემდე ყოველთვის... თუკი მტკენია...
ყოველთვის ვცდილობ... გულში ჩავიქრო...
ახლა მასწავლე... როგორც მოწაფეს...
ეს გაკვეთილი... როგორ გავიგო......................
ვერ გამოვდგები... ალბათ ამისთვის...
სად მე და... ვინმეს... რამე ვატკინო???...
სხვისი ტკივილიც... სულამდე მტკივა...
და ტკივილისთვის... როგორ გავწირო...
მაშინ მასწავლე... როგორი გავხდე...
"შენგან" ნატკენმაც... უკან არ მდიოს...
ან იქნებ სულაც... მირჩიო გავქრე...
ღმერთმა... ჩემს ნატკენ სულს რომ არ სდიოს...
/მზია კაჯილაშვილი/
და თუ ვიცოცხლებ... იმიტომ რომ... უნდა მიყვარდეს...
უნდა მიყვარდეს... იმიტომ რომ...
უფალი მწამდეს...
და უნდა მწამდეს... იმიტომ რომ... ჩემს სულს ის გავდეს...
უნდა ატაროს ასე სული... ჩემმა სხეულმა...
სხეული მინდა... სიკვდილისთვის... ლექსით კვდებოდეს...
კვდებოდეს მაგრამ... ამ გულიდან ყოველი სიტყვაში...
ლექსი ყოველდღე... ჩემს ცხოვრებას ემსგავსებოდეს...
ემსგავსებოდეს... ჩემს სამყაროს... მაგრამ არ მინდა...
სამყაროს ქაოსს... რომ უშენოდ... ელექსებოდეს...
მე დავიბადე... იმიტომ რომ... უნდა ვიცოცხლო...
მაგრამ... არ მინდა... ეს სიცოცხლე... შენით კვდებოდეს...
/მზია კაჯილაშვილი/