- ვერც ახლა , ალბათ, ვერასდროს შევძლებ, სიჩუმეს მიაქვს რაც უნდა მეთქვა... გარეთ წვიმს, ნისლი მიცურავს გზებზე. მიყვარხარ !.. ვიცით - მე, შენ და ღმერთმა...!!!
საიდან მოხვედი ასეთი ქარიშხლით?! სიყვარულს რომ აფენ ცასა და სამყაროს, იცოდე სიყვარულს ვერაფრით დამიშლი, არ მინდა უშენო დღეებმა დამღალოს...! ვინა ხარ,?! გულში რა თამამად აბიჯებ, მოხვედი უცხო და აზრებით ნაცნობით... და ახლა შენ ჩემში ბავშვობას ადინჯებ, გუშინ რომ ქვეყანას იკლებდა ანცობით.... აპრილებს ვეცეკვოთ, ხელები გაშალე, სად იყავ აქამდე?! რარიგად ვდარდობდი... შენა ხარ ვისთვისაც წარსული წავშალე ! შენა ხარ მე ვისაც ჩემ სუნთქვას ვანდობდი... !!!
.. ავადმყოფურად ეჭვიანობენ შენზე ეს ჩემი წარმოსახვები,როგორ უყურებ ,როგორ გხედავენ შენ ჩემ გარეშე როცა ჩერდები..მე ვეჭვიანობ ყველა ჰაერზე რომელიც შენი სუნტქვით ივსება,რომ ვიცი გაძლებ შენ ჩემ გარეშე ,და უჰაეროდ გაგიჭირდება.მე ვეჭვიანობ ყველა ბგერაზე, რაც კი მაგ შენი სმენით იღქმება,ხან გაგაღიმებს ხან კი წყენაზე,თვალთან ცრემლით ,რომ გამოვლინდება..მე ვეჭვიანობ ყველა სარკეზე ,სადაც ყველაზე მეტად ხიბლავ თავს ..მარტო მან გნახა იმაზე მეტჯერ ვიდრე მე შენი სახე მინახავს ..მე ვეჭვიანობ შენს გონებაზე ,რომელსაც შენი გრძნოები მართავს,და როგორ მინდა გაფიქროს ისე , რომ ჩემზე კარგი არავინ არ გყავს...!!!
შენს ოცნებებში დახარჯული ფერები მიყვარს, სულის მწვერვალზე, ზეცის გულთან, ვიტაცებ მზის სხივს, დილის ცრემლებით გულამამოჯდარ გვირილებს ვკოცნი და ლექსად ქცეულ ნატერფალებს ვუტოვებ ღიმილს, მაისის დილა გადარია ვარდის სურნელმა, სუნთქვად ქცეული სიყვარული სარკმელთან გვიცდის, ხელი ჩავკიდოთ, დავამსხვრიოთ ყველა კედელი, რომელიც ამ ჩვენს სიყვარულში ბარიერს გვიქმნის, ზეცად ავიჭრათ და დავლაშქროთ უსასრულობა, მერე, მზის გულში, გადავმალოთ წარსულის ნისლი, შიშველ სხეულზე დავინათლოთ სიცოცხლის სუნთქვა და მთის ჩანჩქერში გავეცეკვოთ გაფანტულ მზის სხივს, უკვე ვიპოვეთ ერთმანეთი, მე შენ მიყვარხარ, იცი, წარსული, ტკივილისთვის ბოდიშებს გვიხდის, ლოცვით შეეხო, ჩვენი სული, ზეცის კარიბჭეს, სადაც სიცოცხლე, სიყვარულით გულსავსე, გვიცდის...!!!
Комментарии 10
ჩემში გიკავებ, ამოსუნთქვას გადავეჩვიე...!!!
ალბათ, ვერასდროს შევძლებ,
სიჩუმეს მიაქვს
რაც უნდა მეთქვა...
გარეთ წვიმს,
ნისლი მიცურავს გზებზე.
მიყვარხარ !..
ვიცით - მე,
შენ და
ღმერთმა...!!!
/..ტარიელ ხარხელაური../
მაკავშირებს შენი გულის სიმებთან...!!!
მაკლია მაშინ და მენატრება,
როცა მილეულ მზის შუქს შევცქერი
არ ვიცი, ასე რად მემართება.
მე ვერ ვგრძნობ შენი სხეულის სითბოს,
შენი ტუჩების მე მკლავს წყურვილი
და არ არსებობს ამქვეყნად თითქოს
სხვა ნატვრა, ანდა სულ სხვა სურვილი.
მხოლოდ მართობენ შენზე ფიქრები...
უშენოდ ყოფნას ძლიერ განვიცდი,
და მაინც თუკი ჩემი იქნები
თუნდაც მილიონ წელწადს დაგიცდი.
მე მახალისებს შენი დანახვა,
შენ იასამნის აგდის სურნელი,
მაშინაც, როცა ჩემთან არა ხარ,
ხარ სანატრელი და სასურველი.
ყოველ საღამოს, როცა მზე ჩადის
და თეთრი ზეცა ნელა ბინდდება
მე შენზე ფიქრი ისევ მეძახის
მე შენთან ყოფნა ძლიერ მინდება...!!!
მისი ჭრილობა თან გაგყვება კუბოს კარამდის...!!!
დახარჯული ფერები
მიყვარს,
სულის მწვერვალზე, ზეცის
გულთან, ვიტაცებ მზის სხივს,
დილის ცრემლებით
გულამამოჯდარ გვირილებს
ვკოცნი
და ლექსად ქცეულ ნატერფალებს
ვუტოვებ ღიმილს,
მაისის დილა გადარია
ვარდის სურნელმა,
სუნთქვად ქცეული სიყვარული
სარკმელთან გვიცდის,
ხელი ჩავკიდოთ, დავამსხვრიოთ
ყველა კედელი,
რომელიც ამ ჩვენს სიყვარულში
ბარიერს გვიქმნის,
ზეცად ავიჭრათ და დავლაშქროთ
უსასრულობა,
მერე, მზის გულში, გადავმალოთ
წარსულის ნისლი,
შიშველ სხეულზე დავინათლოთ
სიცოცხლის სუნთქვა
და მთის ჩანჩქერში გავეცეკვოთ
გაფანტულ მზის სხივს,
უკვე ვიპოვეთ ერთმანეთი, მე შენ
მიყვარხარ,
იცი, წარსული, ტკივილისთვის
ბოდიშებს გვიხდის,
ლოცვით შეეხო, ჩვენი სული, ზეცის
კარიბჭეს,
სადაც სიცოცხლე, სიყვარულით
გულსავსე, გვიცდის...!!!