Пралескі, блакітныя вочы зямлі,

Што толькі паўстала ад сну,
На ўзлеску бярозавым шчодра ўзышлі
І дружна вітаюць вясну.
Аж свецяцца чыстай дзявочай красой.
Няма ў іх ні кроплі маны.
І п'еш з асалодай прамерзлай душой
Пралескавы водар вясны.