თოვლზე ვერ დავწერ,რომ მიყვარხარ ვიცი გაქრება

არ მოუხდება ჩემს სიყვარულს უკვალოდ წაშლა,
ისე ჩასახლდი, გულის პირას გაცხოვრებ ახლაც
წლის არცერთ დროში არ მოგიწევს შენ ჩენგან წასვლა...
ფიფქები ცვივა,ციდან მოდის თმებზე მადნება
სიცივეს ვერ ვგრძნობ,მათბობს ისევ შენზე ფიქრები,
დღეს რომ ღამდება,უშენობით დარდი მატულობს
მჯერა ოდესმე დაბრუნდები ერთად ვიქნებით..
დაგელოდები,დრო ვერ შესცვლის რაც მიძგერს გულში
მანძილი მხოლოდ მონატრებებს ამძაფრებს სულში,
მთბილა მე შენით, ვათბობ ირგვლივ სამყაროს ფერებს
ზამთრის მიწურულს ფურუსულაც ღვივდება თოვლში...
მეც გავიღვიძებ, თოვლის კვალი რომ არ იქნება
ამ გაზაფხულზე აყვავდება ატმის კვირტები,
უნდა შემპირდე, გაღვიძებულს თმებს ამიჩეჩავ
მე რომ ვიცოცხლო ჰაერივით მე შენ მჭირდები...
/ნათია ცინაძე/