როცა სულ არ ელი, მაშინ გაგიმართლებს,

მაშინ გაგიღიმებს ბედი.
ყველა სავედრებელს შეისმენს და
სავალს მიგანიშნებს ღმერთი.
უნდა ბოლო იმედს ისე ჩაეჭიდო,
ვერ გაგაშვებინონ ხელი,
გინდა მწვერვალები? მთასაც დაეჭიდე,
ფეხქვეშ გაფენილი ველით!...
უკან დაიხევა ყველა დამარცხება,
როცა გამარჯვებას ვერ თმობ.
თურმე მთავარია რწმენა არ დაკარგო,
ბოლო ამოსუნთქვა გეყოს...
გზიდან თუ გადახვალ,გზასაც ეკარგები,
ღმერთსაც და საკუთარ თავსაც,
ნატვრა ცხოვრებაში მხოლოდ ის ახდება,
თურმე სულს შეალევ რასაც...
უნდა დაიჯერო,უნდა დაიხარჯო,
ბევრჯერ გეტკინოს და მაინც!..
იქნებ,უფალსაც სურს რწმენით გამოგცადოს
და თუ ურყევი ხარ მაშინ...
ხელზე გაგეშლება ცათა სილურჯე და
თვალში სწორ-მართალის სხივი.
რაა ბედისწერა?- შენივ ასაკინძი,
გზა-გზა გაბნეული მძივი!
იმას ამოირჩევ შენში რაც არსებობს,
რისიც უსიტყვოდაც გესმის.
რადგან შეუძლებელს ღმერთი არ მოგივლენს,
ფიქრის გაელვებაც ესმის...
მაშინ უფალთანაც მივა შენი ლოცვა,
შენი გულმართალი თხოვნა.
"შეუცნობელია გზანი უფლისანი"-
თუკი რაღაც შეაყოვნა,-
ესეც საცდელია,ეჭვის გასაფანტი
და გზა მიზნისაკენ მსვლელი.
თურმე არ არსებობს ქვეყნად დასასრული,
თუ არ ჩაიქნიე ხელი!..
/ია ნანეიშვილი/