#ախր_աչքերդ

֊հել արա հել😂
Գնում էինք,արդեն կհասնեինք,փոշմանեցի((Մի տեսակ սիրտս ուզում էր եկեղեցի գնալ
֊ախպեր եկեղեցի քշի(((
֊գժվա՞ր
֊չէ,եկեղեցի ենք գնում
֊հաստա՞տ
֊հա հա քշի
Գնացինք եկեղեցի,անսովոր էմոցիաներ էի զգում..երևի պատճառը այն էր,որ երկար ժամանակ էր չէի եկել Աստծո տուն...հեռավացել էի Աստծուց...մեղքեր էի գործում,մեկը մեկի հետևից...
2020 թվականի սեպտեմբերի ամսից հեռացել էի,կարելի էր ասել,որ չէի հավատում Աստծուն...
Չէ՛,մի մեղադրեք ինձ,անտանելի էր ամեն ինչ,ընկերը մահացավ ձեռքերիս մեջ ժպտալով...խնդրելով,որ ինձ լավ պահեմ...որ զգույշ լինեմ,որ զենքը դեպի ինձ չթողնեմ...
Զոհվեց...
Զոհվեցին...
Գնացին տղերքը...
2 տարի է անցել պատերազմից,երկու տարի է ինչ փորձում եմ գոնե իրենց կիսատ թողածը պահել...շարունակել
Մտքերս տանջում էին ինձ։
Մտա եկեղեցի,առաջին վայրկյանից զգացի հանգստություն,վախենում էի,սարսուռ կար իմ մեջ,ոտքերս էլ առաջ չէին շարժվում...
Մտքերումս համ կռիվ էի տալիս Աստծո հետ,համ էլ ուզում էի փաթաթվել Աստծուն ու խնդրել...միայն թե ես էլ չգիտեմ ինչ խնդրել...
Դուրս եկանք ու որոշեցի գնալ իրանց տուն(((ներքին ձայնս էր այդպես պնդում։
Ընկերոջս խնդրեցի զանգի իրա ախպորը,զբաղեցնի,որ կարողանամ հանգիստ խոսել...
Այդպես էլ եղավ,արդեն իրանց դռան դեմն էի,համարձակությունս չէր ներում,բայց ի վերջո թակեցի դուռը...