Ад Магдэбургскага права да аграгарадка: жыццё ў вёсцы, якой калісьці ганарыліся

Унікальнае паселішча ў Брэсцкай вобласці, якое ў сярэднявеччы так змагалася за свае правы, што за яго заступіўся кароль. У савецкі час тут будавалі пасёлак і саўгас, якія грымелі на ўвесь Савецкі Саюз. Гэта ўсё пра Малеч ў Бярозаўскім раёне – мястэчка, якое было “паказальным” у многія часы. Але якія цяпер тут перспектывы?

Маркотным лістападаўскім днём людзей на вуліцах Малеча амаль і не відаць, нягледзячы на ​​выхадны дзень: сыра, холадна, усе работы зроблены і жыхары хаваюцца па хатах. Невялікая колькасць мяшчан назіраецца ў цэнтры ля міні-рынка, які размяшчаецца ў куце абок Дому культуры.

Так, мяшчане, мы не памыліліся. Малеч здаўна быў мястэчкам, таму яго жыхароў цалкам можна называць мяшчанамі да гэтага часу. Ды і цэнтр тут згаданы ў значэнні новы цэнтр. Бо стары цэнтр, часоў мястэчка, быў зусім у іншым месцы.
У цэлым у гісторыі Малеча былі свае ўздымы і спады, мальчукі аднойчы дабіліся вольнасцяў і ў далейшым усяляк супраціўляліся наступу на свае свабоды, не хацелі іх аддаваць.

Восеньскі краявід у мястэчку Малеч

Але сённяшнія старэйшыя жыхары мястэчка памятаюць найперш росквіт гэтага населенага пункта пры кіраўніку БССР Пятру Машэраве. Менавіта пры ім, у 1970-х, на поўнач ад старога мястэчка адбудавалі пасёлак з пяціпавярховікамі, шыкоўнай плошчай і домам культуры на 600 месц. А паказальны саўгас “Малеч” тады грымеў на ўвесь СССР. Тады і бывалі тут часты высокія госці.

Непадалёк ад вёскі пабачылі пры дарозе помнік, на якім напісана “Машэрава гара”. Так назвалі поле, на якім, паводле падання, прызямляўся на верталёце савецкі кіраўнік Беларусі.

Помнік Пятру Машэраву ў полі