ყველაზე საშინელი ადამიანი ის არ არის, ვინც პირველად გაგიტეხა გული —

პირველი ტკივილი სულს სიმტკიცეს ასწავლის.
ნამდვილი საშინელება იმაშია, როცა ვიღაც ნაზად შეგიკრავს ნამსხვრევებს,
შენს ტკივილს შეიგრძნობს, მოგანიჭებს სიმშვიდეს —
და სწორედ მაშინ, როცა იჯერებ, რომ განიკურნე,
ისევე გგლეჯს თავიდან, თითქოს შენი აღდგენა მხოლოდ ახალი განადგურებისთვის ყოფილიყო.
ეს არის ცხოვრების პარადოქსი: ზოგჯერ ყველაზე დიდი ზიანი სიყვარულის სახით მოდის.