Taksichining tema hayoti

Yoshim 28 da. 23 yoshimdan buyon taksichilik qilaman. Avval Samarqand Surxondaryo qatnardim. Endi ko'pincha Toshkent Surxondaryo qatnayman. Har xil odamlar minadi, ba'zi payt sho'x gaplar va kulgili holatlar bilan qanday yetib borganimni bilmayman, ba'zan esa jiddiy klentlar (yo'lovchilar) chiqsa juda zerikarli bo'ladi. Bir gal surxondaryodan toshkentga kelishcha bir bola mindi. Juda nozik, ozgʻin, ovozi ham past va muloyim. Keksa kishilar bo'lishiga qaramasdan ularga joy bermay mashinani old oʻrindigʻiga oʻtirdi, yani mening uonimga. Qish payti edi, zapravkalar yopiq, bir amallab toshkentga yetib keldim. Boyagi bolani oxirida Chilonzorga tushirdim. U muloyimlik bilan menga: "aka, yuring kvarteramga, ertalab ketasiz, ham gaz yo'q ham sovuq bo'lyapti dedi. Men rozi bo'ldim. Mashinani domlar tagiga bir chekkaga qo'yib 4-qavatga ko'tarildik. U toshkentda zaushni o'qir ekan, bir oy turaman, keyin ketaman dedi. 1 xonalik kvartera o'zlariniki ekan. Ota-onasi Surxondaryoda Roison magazinida savdo qilarkan, xullas o'ziga to'q ekan. U darrov uyni isitdi, dasturxon tuzatdi. U xuddi ayollardek edi, o'tirib kuzatdim, tuxum kolbasa pishirib keldi, hatto choy quyishlari ham xuddi qizlardek. Yeb-ichib bo'ldik, charchaganimiz uchun televizor ko'rmasang o'chir uxlaylik dedim. Bir xonalik uy yevro remont, faqat kravat yoki divan yo'q ekan, yerga yonma-yon yotdik. Uxlash oldida uni bir sikkim keldi, yana uyiga taklif qildi axmoqlik qilmay deb indamay yotdim. Shu paytgacha oʻgʻil bola sikmaganman, yaqin ham bo'lmaganman. Lekin armiyada 2 ta xizmatdoshim ochiqcha bir biriga tegajogʻlik qilib manimcha yashirincha sikishib ham yurganini bilardim, chunki ikkovi ancha yo'qolib qolardi. Men qishloqda oʻsganim uchun oʻsmir paytlarim ko'p qatori eshak sikkanim rost. Shu narsalar xayolimdan o'tib endi uxlau desam meni sekin quchoqladi. Ko'zimni yumib yuragim tez tez urib indamay yotaverdim, yana qimirladi, bu safar qo'lini belimdan pastroqqa siljitdi. Shunda turdimda kiyimlarimni yechib bitta trusikda yotdim goʻyo isib ketganday ko'rsatib o'zimni. Ko'rpaga kirdim. Yana quchoqladi. Men bildim demak uxlamagan atay qilyapti. Unga yaqin yotib men ham quchoqladim. Xullas 5 minutlik sukutdan keyin u ilondek to'lgʻonim meni silay boshladi. Men ham javob qaytarib ko'tini ushlar edim. so'zsiz va ko'zlarimiz yumiq holda qo'llarimiz ishlar edi. Ikkimiz ham qip yalangʻoch bo'ldik va sekin uni bir quchoqlab bag'rimga oldim, juda nozik. Sikish niyatimni bilib televizor tagidan suyuq krem olib menikiga surtdi, keyin orqasiga. Sekin tiqdim. Shekilli avval siktirgan, tajribali ko'rindi. Lekin orqasi tor ekan kayf qilib azartni sikdim. Jim turib berdi. Shu kecha tonggacha 4 yo 5 res bo'ldi. Qotog'im og'rib qoldi. Ertalab uxlab qolibmiz. Soat 10 larda turib yuvinib men ketdim. Kechga qolsangiz kelavering bir oy shu yerdaman dedi. Kun biroz iligan edi. Gaz olib klentlarni olib surxondaryoga qaytar ekanman old o'rindiqda yana shunaqa bola o'tirdi. Avval bunaqa bolalarga uncha e'tibor bermasdim, yaxshilab qarasam bu ham oppoq, nozik. yo'lini topsam bu ham beradigandek. Lekin kecha u bola bilan bo'lgan voqeani eslab o'zimdan nafratlandim. Inson nomiga dogʻ tushirganimdan uyaldim. Axir xotinim, bolalarim bor-ku. Bu nima ish? Muqaddas kitoblarda qaysidir shunaqa qavm la'natga uchragan va do'zaxiy bo'lgan ekan. Bir erkak bir erkak ustiga chiqsa butun koinot larzaga kelgudek bo'lib lanat yogʻilarkan. Shularni o'ylab u boladan ham nafratlandim, gʻunajin ko'zini suzmasa buqa ipini uzmaydi degandek. O'zimda ham ayb bor, qars ikki qo'ldan chiqadi. Xullas hayotimda bir gal shunday xato bo'lgan, hali uni javobini qanday beraman deb ko'p oʻylayman. Endilikda unga oʻxshash ko'p bolalar minadi taksimga. Hatto boyagi bola ham klent bo'lib qolgan, qachon borsa yo kelsa menga tel qiladi olib keting deb. Lekin aloqa qilmayman. Unga ham bir kun tushintirdim. Lekin u tushinadiganga o'xshamadi, qotoqni quliga o'xshadi. Faoliyatini to'xtatmagan shekilli