#Қиссаи_руз...

Дар рузи туй арус ва дугонаҳояш ба яке аз кошонаи ҳусн барои ороиш ва омода шудан ба шаби туйи арусии худ рафтанд.
Вақте ки кормандони кошонаи ҳусн ороиши дугонаҳои арусро ба анҷом расониданд барои ороиши арус оғоз намуданд, арус зиддият нишон дод ва гуфт ба ҷуз сурма дар чашомнам ва каме ранг барои лабҳом дигар чизе намехоҳам.
Арус ба духтари ороишгар гуфт:
- Ман ҳоло мехоҳам намоз хонам. Лутфан хока (пудра), ва дигар рангҳоро барои ороиши ман накунед, то ман хонда шудан. Пас аз шудани намозам танҳо сурма ва каме барои лабҳоям сурхи тамом дигар чизе намехоҳам.
Духтари ороишгар хашмгинона ҷавоб дод:
- Ман инро чӣ тавр қабул кунам ман тамоми кори аз дастам меомадаро кардан мехоҳам, то Шуморо ороиш диҳам??
Арус боисрор ҷавоб дод:
- Лутфан маро озор надиҳед, монед ман намоз хонам пас аз ба охир расидани туйям худ ягон коре мекунам. Хавотир нашавед барои ин кор ба Шумо подош медиҳам ва музди кори Шуморо ман худ ҳамашро пардохт мекунам.
Духтари ороишгар исрор намуд, арус ҳам ба ҷуз итоад дигар чизе нагуфт. Духтари ороишгар дар муддати кутоҳ ба арус табдил дод ва баъд аз ӯ хоҳиш кард, имруз аз баҳри намоз гузарад.
Арус ба ҳаммоме ки дар кошонаи ҳусн буд руй овард ва ороишро аз худ пок намуд. Арус пас аз ин ба утоқи шафат барои хондани намоз рафт. Аз байн тахмин бисту панҷ дақиқа гузашт, аммо аз арус ҳеҷ дараке набуд.
Вақт гузашт қариб як соат ва арус ҳоло ҳам дар дохил намоз мехонд, кормандони кошона ба ташвиш сар карданд.
Духтаре ки арусро ороиш дода буд ба утоқ даромад ва арусро дар ҳолати саҷда дид...
Аз паси духтар дигар кормандон дугонаҳои арус ба хона ворид шуданд. Духтари ороишгар зуд омад арусро такон дод, ки арус ба паҳлу афтид. Бо садои баланд духтар гиря олуд:
- Арус мурдааст, арус мурдааст! - гуён аз ҷояш ҷаста хест.
Ҳама гирён шуданд, аммо беихтиёр дугонаи арус ба духтаре ки арусро ороиш дода буд нигоҳ намуда гуфт:
- Дарси марг даҳшатнок аст...
______________
Бале ин як дарси марг буд барои ононе ки барои забогӣ мекушиданд...
Худованд зебогиро дуст медорад, аммо на зебогии сунъиро балки зебогии табиииро дуст медорад...(?)
Таҳияи Шарипова 🌿