“КИЙИМИНГИЗНИ БЕРАР ЭКАНСИЗ”

Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ўтирган эдилар, бир ёш бола келди.
– Онам сиздан кийишга кийиб сўраб юборди, – деди.
– Ҳадемай бирор кийим тушиб қолса, бераман. Хабар олиб тур, – деб Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) болани жўнатиб юборди. Бола онасининг олдига бориб бу сўзларни айтган эди, онаси яна қайтариб жўнатди ва тайинлади:
– Яна қайтиб бор, “Ўзингизнинг кийимингизни бўлса ҳам, берар экансиз”, деб айт!
Бола Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ҳузурларига келиб, онасининг гапини айтди. Шунда жаноб Расули акрам (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) уй ичкарига кириб, устидаги кийимни ечиб чиқиб, уни болага бериб юбордилар. Ўзлари эса кийимсиз қолдилар.
Намоз вақти бўлиб Билол (розияллоҳу анҳу) азон айтди. Мусулмонлар намозга тўпланиб Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)ни кутиб анча ўтирдилар. Лекин Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) масжидга кийиб чиқадиган кийимлар йўқлигидан кела олмадилар.
"Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ҳаётидан лавҳалар" китобидан.