Мафтуна Абдуллаева

#БЕЗОРИ_3
66~қисм
Меҳринур ўзини чақирган овоздан чўчиганини билдирмай ўгирилди.
-Ҳа.
-Меҳмон бўлиб, келибсиз бир пиёла чойимиз бор.
-Раҳмат... Мен...
-Шукур қани? Меҳмон олиб келиб ўзи қайларда юрибди.
"Мен ҳали Шукур билан келганимни айтмагандим" -деди қиз ичида.
-Уни ишдан қўйманг, мен кетаман.,-шу пайт қизга қўнғироқ келди. Саддам! Сақлаб қўймаган бўлма ҳам бир~икки марта қўнғироқ қилгани учун эслаб қолган,-Ало, Саддам, ҳа мен чиқяпман фермадан келяпсизми?-деди йигитни ҳайрон қолдириб.
-Нима? Қайси ферма? Катталарни фермасидамисан?!
-Ҳа.
-Аҳмоқ қиз. Ҳозир етиб бораман.
-Ҳўп кутиб турибман... Мени олиб кетгани келишяпти,-деди жилмайганча қиз. Аммо билмадики, бу чиройли кулиш қаршисидаги одамни қонини қайнатиб юборди.
-Ўзим олиб бориб қўяман. Олиб кетмоқчи бўлган одамни қайтаринг,-деди Ахтам ёнидан калитини чиқариб.
-Афсуски, у билан борадиган жойимиз бор. Мен отларни кўраман деб қочиб келгандим.
-Саддам қайлиғим деганди сизни.
-Ҳа... У бир оз ошириб юборди. Мен ҳали розилик бермадим.
-Унда сизни, яъни меҳмонимни мажбурлаб олиб кетишига рухсат беролмайман.
-Умуман олганда ҳеч ким мени мажбурлай олмайди. Мен Саддамга ўзим олиб боришни илтимос қилган жойга олиб боради. Ҳеч овворагарчиликни ҳожати йўқ,-қизни овози бу гал кескир чиқди.
Шу пайт уят ўлимдан қаттиқ деб, зўрға юриб Шукур чиқди.
-Ассалому алайкум, Ше.... Ахтам ака.
-Меҳмонни ёлғиз ташлаб қаерда юрибсан.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
67~қисм
-Ҳааа... Бир ишим чиқиб қолганди,-деди ўлгани кунига тиржайиб.
-Меҳмон ўзи такси чақирибди.
-Таксини қўйинг,- деди Шукур тезда ўзини ўнглаб, бирдан мулойим ошиқ ниқобини тақиб,-ўзим олиб бориб қўяман.
-Йўқ... Менга одам келяпти. Борадиган жойим бор. Раҳмат отларни кўрдим.
-Отлар сиздан айлансин. Ҳозир биттасини жиловини тутқизиб беришади...
-Керак эмас... Мен бировлардан совға ололмайман,-қиз Саддам кетаётган бўлса ҳам, қўрқа бошлади,- Ана келиб қолибди. Раҳмат сизларга,-қиз телефонига смс келган киши бўлиб, дарвоза томон тез~тез одимлаб, зип эшиб чиқиб кетди. Саддамни қораси кўринмаган бўлса ҳам, йўл томонга юриб кета бошлади.
-Меҳринур, мени кечиринг,-қизга кўп ўтмай югуриб, етиб келган Шукур из бўла бошлади.
-Илтимос, ҳозир кўзимга кўринманг. Мени тинч қўйинг.
-Меҳринур,-Шукур қизни билагидан тутди,-ростдан афсусдаман! Мени бундай ташлаб кета олмайсиз!
-Шукур, мен ҳозир ўзимга келиб олай,-Меҳринур бу ёғини ростдан ҳам яхшилаб ўйлаб олиши керак эди. Муҳими ҳозир бу ердан кетиб олиш.
Яхшики узоқдан Саддамни машинаси кўринди. Катта тезликда келарди.
-Меҳринур муаммо чиқмаслиги учун, машина келиб тўхтагандан эшик шарт очиб минди.
-Кетдик.
-Бу нега бўзрайиб турибди.
-Тураверсин кетдик.
-Балки менда гапи бордир.
- Саддам!-қиз тушмоқчи бўлган йигитни исмини асабий айтиб тўхтатиб қолди,-кетайлик, илтимос.
-Майли... Ҳали бу билан ҳам йўлим кесишиб қолар.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
68~қисм
ҲАМРО КАТТАнинг шаҳардаги уйи.
Самир отаси уни бир хонага жойлаштириб қамаб кетгани, дим ўтирибди. Ёши катта жиннихонада ишлаган бир аёл назорат учун турибди.
Феруза ҳам уни-буни баҳона қилиб, қараб кетяпти. Ажаб унинг юраги жуда ҳотиржам. Севгиси аллақачон нафратга айланиб бўлган. У атай Самирни қийнаш учун йўлидан чиқди. Атай қочиб кетайлик деди. Ота~болани бир~бирига қайраб, уларни гиж~гижлашни истайди.
-Мен шу хонадонда эканман, бу оилани пароканда қилмаси қўймайман. Сенлар мени умримни единг. Ҳаётимни барбод қилдиларинг. Нафратламан сенлардан...
Ҳамро катта келганда юзи ташвишли эди. Ўғлига эшикдан бир оз қараб туриб, ҳўрсиниб нари кетди. Психологга ҳам олиб борди. Уни қўлидан ҳам бир иш келадиганга ўхшамаяпти.
Овқатланиб ўғлини олдига кирди. Ҳамшира фақат кундузи қарар эди. Самир жим ётибди. Отаси гвп олишга уриниб бир~икки гапириб, кейин асабий ўз краватига чўзилди. Самир ҳар доимгидек дори ичган қилиб кўрсатиб ўзини, ичмаганди. Уйқуга кўрингандек кўринсада, асли уйғоқ ётарди. Мана отаси уч кундан бери ёнида. Қалби бир оз таскин топгандек. Ферузага яқинлашмаяпти. Уйида ҳар куни шуни ўйлаб ёниб кетарди. Айниқса, Феруза билан бўлган тўқнашувдан кейин, миясидан ҳеч чиқмай қолди. Бу ҳудди митти чўғдек бутун танасини аста~секин ёқмай, тутатиб йўқ қилиб келяпти.
Самир қанча ётди билмади. Бир пайт отаси аста ўрнидан турди. Унга энгашиб қаради. Кейин эса эшикни қулфлаб чиқиб кетди. Самир олган нафаси билан олов ичига кириб келиб, кўкрак қафасини куйдираётгандек туюлди. Отаси Ферузани олдига кетди. Тириклай ёнмоқ нима? Бу яшаш учун ҳеч бир умид қолмаслигидир. Самир ҳозир шуни ҳис этди...
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
69~қисм
Тонг даҳшат билан отди. Самир мижжа қоқолмади. Кўзларини юмиши билан отаси ва Феруза...
Ҳамро катта соат тўртларга кириб келганида, Самир ҳириллаб ётарди.
-Ўғлим сенга нима бўлди?Самирни ўгирган отаси уни нафас ололмай ётганини кўрди.-Сенга нима бўлди? Мени қўрқитма! Феруза теў ёрдам чақир!
Самирни ўзига келтириб олишгач, у яна ёлғиз қолишни истади. Отаси ўзи уйда бўлгани учун уни хонага қамаб қўймади. Самир ётиб эзилиб ўрнидан турди. Ҳовли айланди. Кейин сув ичгиси келиб, ошхона томон юрганди, отаси билан Ферузани ғунғир~ғунғири эшитилди.
-Қочинг, уйда ўғлингиз бор.
-Ухлаяпти. Калтак егинг келяптими?!
-Кеча...
-Кечаги етмайди. Юр бу ёққа...
Самирни қулоғи отасини кейинги айтган "яланғоч" гапларидан чиппа битиб қолди. Ҳамро катта, ростдан ўғлини ухлаяпти деб ўйлаганди, Ферузани қўлидан судраб олиб кетаётиб Самирга дуч келиб тўхтаб қолди. Феруза очилиб кетган кўксини бир қўллаб ёпди. Аммо унинг оппоқ сийналарида ўтган туннинг излари бор эди.
Самирни оҳирги кўргани шу бўлиб қолди. Беҳуш йиқилди.
🍀🍀🍀
-Нима бўляпти ўзи а?-деди шифохонага етиб келган Ахтам асабийлашиб.
-Бир оз ўзига келсин, Тошкентга олиб кетаман. Билмай қолдим, ака...
-Қандай дард бўлди бу бошини тутиб бўлмайдиган.
-Егани олдида, емагани кетида ўсди. Нега касал бўлади
Ака~ука гапини сал нарида эшитиб турган Йигитали аччиқ жилмайди.
-Сизлар хотинларингиз бутидан чиқиб, атрофга бундоқ қарасангиз биласизда нима етмаслигини.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
70~қисм
Ашур ишга чиқди. Аламини ишдан ола бошлади. Бошқа нима қилсин. Ҳаётдан бир оз кўнгли совиди лекин. Шиша доимий ҳамроҳига айланди. Юрагини ёнганини шу билан босяпти.
-Кеч бўлиб қолди, кетмайсизми?-деди қоровул.
-Йўқ шу ерда ухлайман. Ғирт маст Ашур қоровулхонага чўзилди.
Қоровул неча марта айланиб келганда ҳам у ҳамон ухлаб ётарди. Ярим тундан ўтиб ниҳоят қоровул ҳам ухлади. Ашур ҳожат қистаб ўрнидан турди. Кайфи ҳамон тарқамай, бир амаллаб ташқарига чиқди. Ишини бажариб, тимирскиланиб шимини замогини ўтказиб орқасига ўгирилган эдиҳамки, бирдан оёғи осмондан бўлиб силкина бошлади. Бошида нима бўлаётганини тушунмади. Кейин анча вақт ўтиб, кимнингдир елкасида эканини пайқади. Бақиришга улгурмай, пастга тушди. Атроф зим-зиё. Оғзига бир парча нарса тиқилди. Кейин эса... У ҳўкизлар овозини эшитиб нима бўлаётганини таҳминлаб даҳшатга тушди. Сўнг...
Эрталаб Ашурни ҳўкизлар оёғи тагидан топилди.
-Чироқ ўчиб қолганда, жониворлардан хабар олгани борибди. Ичган экан кириб кетиб қолибди.
- Шу кам эди,- деди Ҳамро катта асабийлашиб. Одамларга гап топилди.
Улфатлари эса икки сафдошлари кетганига бир оз ҳафа бўлишди. Аниқроғи юраклари ғашланди.
-Ўзи энди бизга улфат бўлолмасди,-деб қўйди Борис,-анави қизга очередда кўп туриб қолмас эканмиз.
Шукур Борисга ола қараш қилди. Борис буни у Ашурга ачиняпти деб ўйлаб жим бўлди. Аммо Шукур... Унга Меҳринур ҳақида айтилган бу гап ёқмади.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
71~қисм
Рашид хотираси тикланиши учун тўй суратларини кўриб турар экан, Парвина кириб келиб. Ҳеч нарса демай, ўрнига чўзилиб олди. Рашид бир оз суратларни кўриб туриб, кейин ўрнидан туриб, дераза олдига келди. Ташқарида янгалари иш билан банд эди. Яхши биладики, отаси ҳеч кимни эркалатиб ўтирмайди. Ҳатто ҳомиладорлик пайтида ҳам.
-Ҳа, нима бўлди?- Парвинага. У жим ётарди.
-Ҳеч нарса.
-Ҳамма ташқарида. Сен нега уйга кириб олдинг.
Парвина Рашидга қараб қолди. Бу гап оғир ботгани кўриниб турарди.
-Ёқмаётган бўлсам, кетаман,-деди ўрнидан туриб.
-Мен сенга ундай демадим. Шунчаки нега ҳамма билан эмассан аҳволинг яхшими демоқчи эдим.
-Сиздан ҳабар олишга юборишганди,- Парвинани кўзлари ёшланди.
-Нега йиғлаяпсан? Сенга шунчаки савол бердим.
Парвинани юраги шувуллаб кетди. Бу нигоҳлар... Мана ҳақиқий Рашид. Кўпчилик унга шу кулиб гапирган гапидан ҳам заҳар томиб турадиган одамни қандай севдинг дерди... Парвина эса кулиб қўярди. Чунки у фақат севги тўла нигоҳлари билан боққан Рашидни кўрган. Қаттиққўл, талабчан, совуққон Рашид мана унинг қаршисида.
-Менга бундай қараманг, Рашид!-деди Парвина дилидагини тилига чиқариб,- менга бундай қараманг!
-Ёш бола бўлмасангчи! Мен нима дедим ҳали. Қандай қарадим ҳали!
Парвина кўзёшларини артиб, чуқур ~чуқур нафас олиб, эшик томон юрди.
-Парвина!
-Рашид, сизга асабийлашиш мумкин эмас,-деди Парвина бирдан ўзгариб қолган сокин овозда,-бирон нарса керак бўлса чақирарсиз.
-Тўхта.
-Ҳа.
-Ўзингни озгина катталардек тут.
-Ҳўп,-жилмайди қиз. Аммо шунчалар аянчли эдики бу кулиш Рашид ғалати бўлиб кетди.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
72~қисм
-Қаерга қараб кетяпмиз?-деди Меҳринур қишлоқдан чиқаётганларини кўриб.
-Гаплашиб олишимиз керак.
-Нимани?
-Кўп нарсани.
Меҳринур бошқа савол бермади. У ҳали тушиб қолган вазиятини таҳлил қилиб кетарди.
"Ўзим ўйлаганчалик тайёр эмас эканман. Қўрқдим... Акасини ҳам турқи укасиникмдан қолишмас экан... Ифлос, қони бузуқлар. Бу маразлар аёл~қизларни кўрса кўзи шунча ёнар экан. Дўзахгакунда бўлгур. Аммо ўч оламан. Ҳонимонингни кул қиламан ҳали. Ферма бир деганда эсимда қолди. Ҳали анави эшакни вазифаси тугамади. У билан орани очолмайман. Йўқса, бу маразлар ҳақида маълумот ололмай қоламан."
-Туш.
-Ааа.
-Овқатланиб гаплашиб оламиз.
-Майли.
Саддам бу гал Садрни кафесига олиб келди.
-Намунча қаттиқ одамсиз,-деди Меҳринур,-доим шунақа текинга юрийсизми?
-Ҳа. Яқинларим бор экан нега пул йўқ қилишим керак.
Меҳринур пиқ этиб кулди.
-Мен ҳижолат бўляпман.
-Унда ўзингиз еганни пулини тўлайверинг.
-Нима?-Меҳринур йигитни қош~кўзини ўйнатиб ҳазил қилаётганига кулгиси келди,- мен уйда ҳам овқатланардим. Сиз олиб келдингиз.
-Унда емай турасиз.
Меҳринур юзини ёпиб кулди.
-Сизга тушган хотин очдан ўлар экан.
-Ўлмайди. Ўзини ўзи боқиш учун курашади.
-Ҳамма ўзига бўладими?
-Ҳа~да.
-Тавба
-Гапни айлантирмай, ўтиринг. Ойлик олсангиз, сизни пулингизга келамиз, кейинги гал. Ўқитувчилар ойдиги минг доллор~ку.
-Ҳа, мактабимизда дарахтларда барг ўрнида пул ўсади.
-Зўр~ку, мен ҳам ўқиб олсамми?
-Нима йўналишда?
-Жисмоний тарбия. Умуман бошқа фанлардан ҳам яхши ўқиганман.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
73~қисм
- Ҳаммасидан зўр ўқиганмисиз?
-Ҳа. Фақат инглиз тилидан имтиҳон қиламан дема.
-Нега?
-Инглиз тили ўқитувчимиз нуқул ҳаво қидириб "ҳаво йў" деб юрарди. Нимам ёқмасди нуқул 3 қўярди.
Меҳринур официант келиб, Саддамни таниб сўрашиб, буюртма олиб кетгунча оғзини ёпиб кулди.
— Нега куласан?
—Сизга гап топиб бериб бўлмайди.
—Иккиси бир оз телефонларига қараб, сўзлашмай ўтиришди. Буюртма келгач, овқат устида ҳам кўп гапиришмади. Саддам қизни яхшироқ овқат ейиши учун гапга кўп тутмади.
-Салом ёшлар,-олдиларига Садр келди.
-Яхшимисиз, ака.
-Ассалому алайкум.
-Ваалайкум ассалом. Яхши ўтирибсизларми?
Меҳринур Саддам билан келганига ҳижолат бўлди. Ичида қурумсоқ йигитни роса сўкди. Саддам эса беҳижолат гап сотарди.
-Яхши ўтиринг,-Садр уларни учрашувда гумон қилиб, ўрнидан турди,-камчиликлар бўлса айтарсиз.
-Албатта.
- Менга ўзбошимча қилиқларингиз ёқмаяпти,-деди Меҳринур қўлини артиб,-ёки кўзингизга енгилтак бўлиб кўриняпманми?
-Асло йўқ. Ўзбошимчаликка келсак, бу борада сенга ета олмасам керак.
-Нима қилибман?
-Фермада нима қилаётган эдинг?
-Отларни...
-Стоп! Саволни ўзгартирамиз. Нима учун бординг?
-Нега сизга жавоб беришим керак?
-Нимага бординг билмадим. Лекин жуда қўрқиб кетгандинг. Машинага мен билан шу ергача қандай келганингни ўзинг ҳам билмадинг.
Мафтуна Абдуллаева
#БЕЗОРИ_3
74~қисм
-Шунчаки, ўзимни ёмон ҳис қилдим. Бор гап шу. Олиб кетганингизни миннат қиляпсизми?
-Мақсадинг нима? Нега ака~ука Катталарга бунча қизиқиб қолдинг.
-Ҳечамда.
-Демак айтмайсан.
- Айтадиган гап йўқ.
-Меҳринур,- Саддам унинг қўлларидан ушлади,-қандайдир муаммойинг бўлса менга айт. Сенга албатта ёрдам бераман.
- Саддам,- Меҳринур қўлини тортиб олди,- мен ўқув йилини тугатиб кетаман. Сизни ҳам таътилингиз тугайди. Шундай экан, ортиқча гапга ҳожат йўқ.
-Мен сенга уйланмоқчиман десамчи?
-Мен сизга тегмайман.
-Мен сўраб ўтирмайман.
Меҳринур билан Саддамни кўзлари бир~бири билан жанг қилиб, тик боқиб турарди бир~бирига.
-Йигитим борлигини ҳам фарқи йўқми сизга?
-Анави сўтакни айтаётган бўлсанг, ковушини тўғирлаб қўяман, йўлимдан чиқса.
-Оилангизничи?! Мен Шерларни яхши биламан. Улар учун насаб ҳалиям муҳим. Оилангизга қарши чиқа оламан деб ўйлаяпсизми?
Саддам қизга қараб туриб, шу ерда қизни кўнглини билиш учун қалтис бир гап айтди.
-Онанг отангни ўлимидан анча ўтиб орттирган ҳомиласидан қутилиш учун, борган табиби қўлида ўлиб қолганини назарда тутаётган бўлсанг, буни мен учун аҳамияти йўқ.
Саддам қизни нигоҳларини кузатди. Алам зоҳир бўлди. Алам бўлганда ҳам кучли алам. Бу нигоҳларни туҳматга учраган одамларда кўп кўрган. Кейин ўрнидан туриб, олдига қўйилган шарбатни Саддамни юзига сепиб юборди.
-Ҳеч бирингни ҳаққинг йўқ онам ҳақида гапиришга! Эшитдингми ҳеч қайсингни! Ифлос, ҳаромҳўрлар! Эркакларни ҳаммаси бир гўр.
Меҳринур отилиб кабинадан чиқиб кетди. Саддам қизнинг сўзларида яна бир бор эркакларга нисбатан аламни ҳис этди.
#Мафтуна_Абдуллаева