* * *

Фурсатлар ортидан чопамиз чунон,
Югур-югурларда ўтади умр.
Сал пастроққа тушиб қолгандек осмон,
Қуёш сал кичрайиб қолди негадир...
Соат ўша-ўша тинимсиз ишлар,
Кундузлар бир ҳовуч, тунлар бир тутам.
Қишнинг илк кунидек совуган ҳислар,
Пастлаган кўнгилнинг ҳарорати ҳам.
Улғайиб борамиз кўзгуга боқиб,
Аммо қалб тубида боламиз ҳамон.
Фақат сал кечиксак минг бор сим қоқиб,
Ҳеч ким соғинмайди, шуниси ёмон!
Кўнгил доимгидек меҳрга зору,
Эгнимиз бус-бутун, қорнимиз ҳам тўқ.
Шахар марказида уйимиз бору,
Биронта юракда Ватанимиз йўқ.
Яшаш керак экан, яшаймиз демак,
Тонгларнинг отиши ҳар куни байрам.
Уришдан бошқага ярамас юрак,
Яшашдан бошқага ярамас олам!
Шеъримни тугатдим...
Ухлайман десам,
Кимдир эшик қоқди ярим кечада.
Ҳайрон бўлиб бориб, секин қарасам,
Қиш кутиб турибди мени кўчада....
Малика Тавфиқ.