Шетсіз де шексіз көгілдір аспанның көкжиегіне көз жеткізу мүмкін еместігі сияқты, қазақ халқының теңіздей толқыған көңілінің арғы кернеуіне көз емес, ой жеткізудің өзі мүмкін емес.

Себебі, қазақ халқы осынау тұнып тұрған ұлан-асыр табиғаттың шалқыған шалқар төсінде еркін қалықтаған күміс қанат қырандай, дарқан даланың кеңдігінен ой алып, тамылжыған табиғаттың әсем келбетінен әсерлі сезім қабылдап, өз өмірінің тіршілік-тірлігі мен табиғаттың сан құбылмалы құдіретін өз керегіне асырып, кең әлемдей кең пейіл, тарпаң табиғаттай қатал мінезді болып, өзі жасаған көркем даладай дарқандақ байқатып, жадыраңқы жайсаң көңілмен, жазы жайнаған, көктемі гүлдеген, күзі ырысты, қысы тынысты тың тірлікпен тыныстас болған. Бар тірлігі табиғат дүниесімен қабысқан да табысқан. Табиғат – қазақ, қазақ – табиғат сынды болып кеткен.
Осыдан талай жылдың алдында, Тянь-шань кино студиясы «Көрікті мекен» атты бір көркем фильм жасап жалпы жұртты таң – тамаша еткен еді. Ал мына жасаған «Гүлбике» ол фильмнің көркемдігін онан ары құлпырта түскен, әсемдігіне әр жақтан ауыз толтырып айтарлықтай кино фильмі болыпты.