ისევ ჩუმად შენზე ფიქრში დამათენდა.

გრძელი ღამე შენზე ფიქრში გალეულა.
შენზე დარდი არ მასვენებს და გულს მიკლავს
და უძილო ღამეებიც არ დასრულდა.
გულშიც ჩუმად მოპარული დარდი კვნესის,
სულსაც შენი მონატრება გასჩენია.
გული ისევ გაზაფხულის მოსვლას ელის,
და ჩემს სულსაც მეტი რაღა დარჩენია.
მაინც ვდარდობ, მაინც ვფიქრობ, მაინც გელი...
თუმცა გულში უსასრულო დარდებია.
ნეყავ გულმა დაგივიწყოს,
მაგრამ რა ვქნა,
ჩემს გულს შენი მონატრება დასჩნევია.
10.11.2016
მზია კაპანაძე