Маро дар авҷи танҳоӣ, чаро ба худ дучор кардӣ?

Сипас бо ханҷари сардӣ, диламро ғуссадор кардӣ.
​Ту гуфтӣ «ноҷӣ»-ат ҳастам, аз ин тӯфон раҳоят бахшам,
Надонистам, ки тӯфонро худат бар ман савор кардӣ.
​Ба ҷанге, ки ба по кардӣ, ман аз аввал сипар додам,
Шикасти қалби ошиқро чаро ту ифтихор кардӣ?
​Ба қулла бурдӣ ва онгаҳ, тела додӣ ба қаъри чоҳ,
Бақои эътимодамро, ту хоки ин мазор кардӣ.
​Ниқоби меҳрубониро зи рӯи «аҳриман» бардор,
Ки бо ин ҳилаву найранг, ҷаҳонро тиратор кардӣ.
​Аҷаб расмест расми ту, навозиш мекунӣ куштан,
Ба дасти дӯст хунамро, равон чун ҷӯйбор кардӣ..****