ღრუბელს დაუფარავს ზეცა უშენობით ტირის ღამე,შავ ბურუსში მოცურავეს თვალს ვეღარ ვკრავ ნათელ მთვარეს,უშენობით გაილია ყველა წუთის წამის გრძნობა,ისე უნდა მთვარეს სივრცე როგორც ამ გულს შენთან ყოფნა,დავდიოდი ღამე ისე როგორც მთვარე იყო მარტო,დავდიოდი და გეძებდი წარსულში რომ დამრჩი კარგო,ყველა ფიქრი მივატოვე ყველა განცდა ყველა ნატვრა,უშენობით სევდამ წლები როგორ სწრაფად დამითვალა,ღრუბელს დაუფარავს ზეცა უშენობით ტირის ღამე,მწუხარეა შემოდგომა ქარი აქრობს წმინდა სანთლებს,ველოდები ზამთრის დილას ზაფხულშიც რო ლანდად დამდევს,ვერ ვიშორებ ამ ოცნებას ზოგჯერ ფიქრის უნარს მართმევს,შავ ბურუსში მოცურავე ემალება მთვარე ღამეს,ჩემგან შორს ხარ გაზაფხულო მაგრამ მინდა ჩემთან დარჩე...