Էս դիրքում,իմ տղերքի արյուննա թափվել,ստեղ իմ ախպերներն են կռվել...

Էս հողի վրա պայքարա եղել, ես էլ կալցոն քաշումեմ ու ուզում եմ բոլորին փոխանցես, որ էս դիրքը հանձնողի
մերը:
Գալիս են սեվ նամակներ ջահելը մեր սպիտակեց երազանքներն ընկան ջուրը, երբ որ թուրքը կրակեց լրբերը քեֆ էին անում... պոստում զոհվում էին տղերքը մեկը կորցրեց կյանքը... մեկը ոտքը.. մեկը կորցրեց ձեռքը.. ու թող կորցնեմ անունս, բայց մնամ իսկական հայ ճանապարհին թաց աչքերով մայրերի ես չտեսնեյի( չտեսնեյի գերեզմանոց նահատակված հերոսներ փառապանված հայրենիք, որ ունի պարտք ու տոկոսներ կենացներ սեղանի շուրջ ակտուալ թեմա դարձած ես տեսել եմ էտ ամենը գիտեմ զինվորին սառած հայացքները անփոփոխ ու ոչ մի սփոփանք չի օգնի... երանի տանք նրան ով էս պետությունից չի հոգնի, ու որ ասում են ժամանակը բուժեց վերքերը ստում են մի կողմ դրեք բոլոր գրված գրքերը!!!!! ու թող կորցնեմ անունս, բայց մնամ էն ինչ կամ չի կարելի քեզ մոռանալ զենքը բռնած բարեկամ.... թող հետ գան նրանք ովքեր կորցրել են իրանց քունը թող հետ գան նրանք կարոտած սպասում է տունը թող ծնվեն նրանք նորից ովքեր վեր են սավառնել ոչ մի պոետ առանց պատճառ ոչմիբան չի հորինել պատերազմն էր պետք մեզ հա? որ հիշենք մեր տղերքին 2 տարի էտքան դառը... էտքան ցուրտ.. էտքան անգին ով է ուզում պատերազմ ով է ուզում որդու մահ ով է դիրքերում աղոթել որ էլ երբեք ձուն չգա ով է բացում պատուհանը կարոտով նայում առաջ, չիմանալով, որ էրեխեն գնաց մահվան ընդառաջ ու էլ չկա փրկություն ընգավ ոտը բարութի սա կոչվում է պատերազմ ու ինչքան կուզես աղոթի ու չկան նրան, բայց թողել են անուններ թողել են հպարտություն ու թողել են արցունքներ թողել են սերը տունը դոշով պահել փամպուշտներ արունը հողի վրա գունազրկված ծաղիկներ սա մեր բախտն է երեվի կյանքի համար կռիվ տալ հայը սովոր է արտասվել ու հաղթանակած ժպտալ խաղաղություն բոլորին ովքեր մնացին արթուն(( ԿԱՊԻ ՎԵՐՋ....